اخبار هنری : بازیگران، هر چقدر هم که در ایفای نقش توانا باشند، اما بدون انتقال مناسب حس به مخاطب در کارشان موفق نبوده و محبوب تماشاچیان نخواهند شد.
هر بازیگری با استفاده از تکنیکهای خاصی که به او آموزش داده و ملکه ذهنش شده، روی صحنه یا مقابل دوربین هنرنمایی میکند. تکنیک بازیگری مانند دیگر تکنیکها آموختنی است، اما تنها با آموختن تکنیکهای بازیگری و استفاده از آن نمیشود به بازیگری بزرگ، توانا و محبوب تبدیل شد.
بسیاری از بازیگران توانا با استفاده از تکنیکهای مختلف بازیگری به ایفای نقش پرداختهاند، اما با وجودی که از عهده کار بر آمدهاند، ولی در سینما و تلویزیون محبوب نشدهاند، زیرا فقط با تکنیک نمیتوان با تماشاگران ارتباط برقرار و حس همذات پنداری آنان را برانگیخت. یک بازیگر، باید توانایی داشته باشد حسهای خود را تحت کنترل در آورده و به موقع از آنها استفاده کند. بازیگری موفق است که بتواند به نحو احسن، حس را به مخاطب انتقال دهد.
در عرصه تئاتر، انتقال حس با سینما و تلویزیون متفاوت است. در هنر نمایش، به خاطر اینکه بازیگر با تماشاچی فاصله دارد و مخاطبان میمیک چهره او را نمیبینند، او نمیتواند از طریق میمیک چهره حس را انتقال دهد. هنرمند تئاتر از طریق صدا، حرکت بدن و بازیهای غلو آمیز با تماشاچیان ارتباط برقرار میکند.
در سینما و تلویزیون، به دلیل اینکه نماهای بسیار نزدیکی از چهره بازیگر گرفته میشود، نقش آفرین باید بتواند حسهای مختلف را از طریق میمیک چهره به تماشاچیان انتقال دهد. انتقال مناسب حس به مخاطب رمز موفقیت بازیگر و حتی فیلم است. بازیگر آینه تمام قد فیلم محسوب میشود، این تنها ایفاگر نقش است که میتواند زحمت فیلمنامه نویس، کارگردان و دیگر عوامل اجرایی را به بار بنشاند. بازیگران بزرگ و موفق همواره در پی آن هستند تا بتوانند حسی را که باید به مخاطب انتقال دهند، به بهترین وجه انجام دهند. بسیاری از بازیگران پیش از آنکه مقابل دوربین بروند، به اصطلاح «حس» میگیرند تا با آمادگی کامل نقش خود را ایفا کنند.
بازیگری که فقط بر تکنیک تکیه کند، هرگز نمیتواند آن گونه که باید از عهده کار بر آید. یک بازیگر، باید به آن مرحله از توانایی برسد تا بتواند حس مورد نظر را به تماشاچی انتقال دهد. ایفاگر نقش باید بتواند کاراکترهای مختلف را از کار در بیاورد، بنابراین ضروری است توانایی لازم برای این کار را کسب کند. حس از درون بازیگر میجوشد و در بیرون تجلی پیدا میکند.
تجلی مناسب حس است که تماشاگر را با فیلم همراه میکند. اکثر بازیگران بزرگ و محبوب سینما و تلویزیون جهان کسانی بودهاند که توانستهاند با مخاطب ارتباط برقرار کنند. این ارتباط هرگز بدون انتقال درست حس برقرار نشده و نمیشود. این راز موفقیت بازیگران توانا و محبوب است. بسیاری از بازیگران وارد این عرصه شده، دهها فیلم نیز بازی کردهاند، اما هرگز به محبوبیت نرسیده و نامشان از اذهان پاک شده است. کلاس بازیگری ایرانیان، با بازیگران کشورهای صاحب سینما بسیار فاصله دارد. این فاصله دلایل مختلفی دارد، اما مهمترین دلیل، عدم توانایی در انتقال مناسب حس به مخاطبان از سوی بازیگران ایرانی است. برای همین اکثر مخاطبان واقعی سینمای ایران با بازیگران ایرانی همذات پنداری نکرده، کاراکترهای ارائه شده از طرف آنان را نپذیرفته و با آن ارتباط برقرار نکرده و نمیکنند. تغییر چهره در حالتهای مختلف، مهمترین فاکتور برای انتقال حس است. بازیگران ایرانی اگر نتوانند بر حسهای خود کنترل پیدا کرده و از آنها به موقع استفاده کنند، هرگز در کارشان موفق نخواهند بود. بزرگترین بازیگران جهان، از جمله همفری بوگارت، رابرت دنیرو، اینگرید برگمن، کلارک گیبل، سوزان هیوارد، دانیل دی لوئیز، گریگوری پک، برت لنکستر، مونتگمری کلیفت و چندین و چند بازیگر بزرگ دیگر با انتقال مناسب حس به مخاطب توانستهاند به شهرت و محبوبیت برسند. هر بازیگری باید بداند که آموختن تکنیک تنها بخشی از هنر بازیگری است، بقیه آن به کارآمدی بازیگر و استفاده از تواناییهای بیرونی و درونی بستگی دارد.
سیدرضا اورنگ