اخبار هنری : همیشه در این رویا بودم که میتوانستم پرواز کنم. وقتی که در رویاهایم این کار را میکردم، احساس میکردم خیلی سبک شدهام. عاشق آن رویاها بودم. رویاهای پروازم سرخوش کننده بودند. بعضی وقتها بالهای عظیمی داشتم که هر کسی میتوانست آنها را ببیند، بالهایی آنقدر بزرگ که نمیشد کنترلشان کرد. بعضی وقتهای دیگر، به بالها نیازی نداشتم، میکندم خودم را و با نیرویی که درونم بود جلو میرفتم. بعضی وقتها مقصدی داشتم. بعضی وقتها فقط سیر میکردم. عجیبه، چون از هیچچیز به اندازه پرواز با هواپیما نفرت ندارم. فقط در صورتی خواستهام پرواز کنم که با هواپیما نباشد. این سوال از طرف دوستهایم و همکارهایم مطرح میشد که چرا دوست داشتم فیلمی بسازم درباره مردی که میتواند پرواز کند؟ میدانستند که من از بودن در هواپیما متنفرم. به آنها جواب میدادم، «این یک استعارهست.» این جواب آنها را ساکت میکرد. در یک نقطه خاصی در میانسالی، بعضیها ممکن است اسمش را بگذارند ابتدای پیری، رویاهایم این طوری شد که دیگر نمیتوانستم پرواز کنم. من کسی بودم که توانسته بود پرواز کند. معنایش واضح است. یک زمانی فهمیده بودم که چه طور انجامش بدهم و چه طور کنترل کامل بر قدرتم داشته باشم. ولی الان دیگر از آن محروم شدم. وحشتناک است، وحشتناک. که چنین موهبتی را از دست دادم. من، کسی که این موهبت را داشته است ــ بهتر از بقیه ــ شگفتیهای این تجربه را میدانست.
8½, 1963
Dir. Federico Fellini
The Passenger, 1975
Dir. Michelangelo Antonioni
The Master, 2012
Dir. Paul Thomas Anderson