اخبار هنری : آب از آغاز حيات، عنصري جان‌بخش بوده كه بدون آن بشر قادر به ادامه زندگي نبوده و نيست. همواره انسان به آب به گونه‌اي ديگر نگريسته و مي‌نگرد، زيرا حيات او ريشه در آب داشته و دارد. جنگ‌هاي زيادي بر سر مالكيت برآب رخ داده است، اما كمتر جنگ عقيدتي اتفاق افتاده كه از آب به عنوان حربه جنگي در آن استفاده شده باشد. اگر به حافظه تاريخ مراجعه كنيم، در جنگ حضرت‌علي (ع) با معاويه، زماني كه نيروهاي معاويه برآب مسلط هستند، آب را ناجوانمردانه بر لشگريان امام علي (ع). مي‌بندند. وقتي سپاه اميرالمومنين برآب مسلط مي‌شوند، شاه‌مردان با وجود مخالفت بعضي از بزرگان سپاه، حاضر نمي‌شود از آب به عنوان حربه جنگي استفاده كند، با اينكه پيروزي كامل لشگر او در گرو بستن آب روي لشگر معاويه بود، زيرا امام علي (ع) جوانمردي بود كه ناجوانمردي را روا نمي‌داشت، حتي در حق دشمن. تاريخ به حركت خود ادامه داد تا به واقعه كربلا رسيد. در اين واقعه، يزيد پسر همان معاويه، مانند پدرش از آب به عنوان حربه جنگي استفاده كرد و فرزندان، خاندان و ياران حسين‌بن علي (ع) را با لبان تشنه و ترك خورده بي‌آب گذاشت، حتي به كودك 6 ماهه هم رحم نكرد. آب در واقعه كربلا معناي واقعي‌اش را پيدا كرد. آب، آينه ايثار شد، آينه‌اي كه بر آن تصوير، امام حسين(ع) برادر رشيد او ابوالفضل (ع)، فرزندان تشنه لب و معصومش، زينب كبري(س)، خاندان و يارانش نقش بست. آب، آينه ايثار شد تا آدميان در تمام طول تاريخ معناي واقعي آب را درك كنند. واقعه كربلا، آينه‌اي شد تا مردمان نقش ايثار را در آن مشاهده كنند. به اين ترتيب، آب رمز ماندگاري ايثار شد در طول حيات. آب آينه‌اي شد كه هرگاه شيعه در آن بنگرد تصوير تشنه لب امام حسين(ع)، فرزندان، خاندان و يارانش را در آن ببینند.
سيدرضا اورنگ
