برای نمونه می توان به فیلم های «سارا»، «بانو» و «لیلا» از ساخته های داریوش مهرجویی، «نرگس«، «روسری آبی»، «بانوی اردیبهشت» و «گیلانه» به کارگردانی رخشان بنی اعتماد اشاره کرد. فیلم های جذابی که همچنان با وجود گذشت بیش از بیست سال از تولیدشان همچنان باطراوت به نظر می رسند.
فیلم سینمایی «تی تی» به کارگردانی آیدا پناهنده که در نمایش های متعددش در سی و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر با اقبال عمومی مواجه شد، در زمره همین دسته از ملودرام ها قرار می گیرد که زنی جوان به نام تی تی قهرمانش به حساب می آید. زن عامی و بی سوادی که به عنوان نظافتچی در بیمارستانی در شهری از خطه شمال کشور مشغول به کار است و پس از آشنایی با مردی در آستانه میانسالی به نام «ابراهیم» که درگیر یک بیماری سخت است، زندگی اش دستخوش تغییر و تحولاتی می شود.
اینکه «تی تی» رحم خود را برای باروری اجاره داده، اتفاق کلیدی فیلمنامه است که پرده از شخصیت ساده دل و در عین حال فداکار او برداشته و تنشی هم به قصه اضافه می کند. «پناهنده» پلان آغازین فیلم خود را به نمایی از «تی تی» اختصاص داده که نور نقش مهمی در شکل گیری این نما دارد. در ادامه هم با تمرکز روی او در مقام قهرمان پیش رفته و سپس «امیر ساسان» را به عنوان نامزد «تی تی» وارد قصه می کند. وقتی تی تی را در کنار او و ابراهیم قرار می دهیم، یک مثلث جذاب شکل گرفته که در عین حال شباهتی هم به مثلث های عاشقانه مرسوم در سینمای ایران ندارد.
در پرده میانی فیلم، کشمکش ها میان این سه آغاز شده و لایه های درونی آنها به همین واسطه آشکار می شود. برای مثال می توان به امیر ساسانی اشاره کرد که برای تکمیل و ساخت خانه شان به پول نیاز دارد و تی تی با فداکاری بخش مهمی از آن را تامین می کند.
نوعی سوء استفاده گری و استثمار در رفتار امیرساسان به چشم می خورد که پناهنده با هوشمندی آن را در این شخصیت قرار داده تا مظلومیت تی تی بیشتر خودش را به رخ بکشد. در نقطه مقابل، ابراهیم باسواد و صاحب تفکر قرار دارد که ذهن تی تی را به سمت دنیای دیگری باز کرده و نقشی کلیدی در تغییر تدریجی او دارد. پناهنده و «ارسلان امیری» که فیلمنامه تی تی را نوشته اند، از عشق به عنوان تم اصلی نهایت بهره را گرفته و از آن به عنوان سوخت موتور فیلمنامه استفاده کرده اند. در عین حال فیلم به لحاظ بصری کیفیت متقاعدکننده ای داشته و فیلمساز از کارت پستالی کردن سکانس هایش با وجود فضای زیبای شهری در شمال کشور به درستی پرهیز کرده و تنها از آن به عنوان مکمل قصه سود جسته است.
آیدا پناهنده در دو فیلم قبلی اش تجربه کار با بازیگران مطرح سینمای ایران همچون: «نوید محمدزاده»، «پژمان بازغی» و «هدیه تهرانی» را داشته و بازیگران یاد شده نیز به خوبی در قالب نقش های خود فرو رفته اند.
در «تی تی» هم بازی های خوبی را شاهد هستیم که نقش مهمی در کیفیت نهایی فیلم داشته و می توانند در اکران عمومی هم به سود آن عمل کنند. «الناز شاکردوست» با وجود آن که فاصله زیادی هم با نقش داشته اما به خوبی در قامت تی تی نشسته و یکی از بهترین نقش آفرینی های عمرش را ارائه کرده است. «پارسا پیروزفر» هم انتخاب درستی برای نقش ابراهیم بوده و کاملا در قالب نقش نشسته است. «هوتن شکیبا» نیز در ادامه سلسله نقش های جذاب و متفاوت خود در سینمای ایران سال های اخیر، به شکل مطلوبی به شخصیت امیر ساسان جان بخشیده و هماهنگ با شاکردوست و پیروزفر عمل کرده است.
محمد جلیلوند
