اخبار هنری : در میزگردی که اواخر فوریه سال گذشته در یو‌سی‌ال‌ای برای قدردانی از «به عشق فیلم‌ها: داستان نقد فیلم امریکاییِ» جرالد پری برگزار شد، او یکی از نقدهای مرا در بخشی از فیلمش با عنوان «وقتی نقد اهمیت داشت (1968-1980)» به کار گرفته بود و اعتقاد داشت که من «فردی اینترنتی‌ام و در فرهنگ اینترنت زندگی می‌کنم و درگیر همه‌جور گروهی می‌شوم که با یکدیگر به بحث می‌پردازند و دیالوگ برقرار می‌کنند» و در نتیجه، برایم «نقد فیلم، امروزه همچنان زنده است». پری در ادامه اشاره می‌کند: «بسیار خب، خوشحالم که باهم حرف می‌زنید، مشکلی نیست، اما موضوع فراموش‌شده برایم این است که منتقدان، دیگر کمکی به نشاندن مردم روی صندلی‌های سینما برای تماشای فیلم‌های خیلی خیلی جذاب نمی‌کنند.» این عقیده شخصی من است که اگر منتقدی مردم را به‌جای نشستن روی صندلی‌های سینما به دیدن فیلم‌ها روی دی‌وی‌دی ترغیب کند، مرتکب اشتباه نشده، گرچه لحن پری القا می‌کند که صندلی‌های سینما تنها گزینه‌ای است که داریم. به‌علاوه ــ برای اشاره به دو نمونه‌ی افراطی ــ فیلم دوازده ساعته «Out 1» و فیلم هفت ساعته «تانگوی شیطان» که ممکن است افرادی هم به تماشای آن‌ها بنشینند، «فیلم‌های خیلی خیلی جذاب»ی هستند که اساسا من آن‌ها را از طریق اینترنت به مخاطبان شناسانده‌ام، و کم‌وبیش موارد مشابهی هم برای فیلم‌های دیگری پیش آمده نظیر «یی یی»، «دایره»، «ترانه‌های دیوانه‌وار فرناندا حسین»، «خنده‌ی پنهانت کجاست؟»، «جسم پینه‌ای»، «نه روی لب‌ها»، «دنیا»، و «هلسینکی تا ابد». باید فورا اضافه کنم که دیدن چنین فیلم‌هایی نیازمند قریحه‌ای افزون بر سر زدن به مغازه فیلم‌فروشی مجاور خانه یا اجاره فیلم‌های نتفلیکس است.
دی‌وی‌دی: فرم نوین سینه‌فیلیای جمعی ـ جاناتان رُزنبام ـ ترجمه بشیر سیاح ـ سینما و ادبیات 64 آبان و آذر 96
