اخبار هنری :
زمانی نه چندان دور،نشریات مکتوب در ایران،ظاهری فریبا داشتند و باطنی پرمحتوا،بعد از مدتی باطن رفت و ظاهر ماند.امروز نشریات ایران،دیگر نه ظاهر دارند و نه باطن،یعنی بدشکل شده اند و بی محتوا!
دیگر نوشته ای از نویسنده های توانا و زیبا نویس در صفحات روزنامه ها به چشم نمی آید.روزگاری هر نویسنده ای که در نشریه ای مشغول به کار بود و قلم می زد،مخاطبان خاص خود را داشت که هر روز یا هرهفته منتظر می ماندند تا یادداشت یا مقاله ای از وی چاپ شود تا بخوانند.
امروز دیگر هیچ مخاطبی منتظر چنین لحظه ای نیست،چون نویسنده ای توانا وجود ندارد.
روزگاری وقتی مقابل دکه روزنامه فروشی ها می ایستادی،شکل های زیبا و مختلف نشریات،دقایقی تو را به خود مشغول می کردند،چون صفحه بندی درست و زیبایی داشتند که چشم ها را نوازش می داد.
امروز به خاطر افت کیفیت کاغذ و صفحه بندی های ضعیف که اکثر آنان کپی خیلی بدی از روی دست نشریات خارجی است،دیگر چشم نواز نیستند و حتی برای لحظه ای نیز رهگذران را به مقابل دکه های روزنامه فروشی نمی کشانند تا چشمی روی نشریات بچرخانند.
عجیب است که درگذشته با اینکه یک هزارم امکانات امروز وجود نداشت و بستن «لی اوت ها» همه دستی بود،صفحه بندی ها چشم ها را می نواختند،اما امروز که با انواع نرم افزار صفحه بندی می کنند،صفحات دیده ها را آزار می دهند!
آنچه مسلم است یک تنبلی،بی سوادی و کم ذوقی عجیبی بر مطبوعات ایران سایه انداخته که مخاطبان را از گرفتن و خواندن روزنامه پشیمان کرده و فراری داده است.کسانی آمدند زمام نشریات را به دست گرفتند که یا آشنایی با این عرصه نداشتند و یا شناخت کمی داشتند.فقط با قدرت مالی و سیاسی و حمایت های آنچنانی توانستند وارد این حرفه شوند.
به ظاهر اکثر کسانی که امروزه در نشریات فعال هستند مقاطع مختلف دانشگاهی را گذرانده اند!با این وجود باید بسیار بهتر از نسل گذشته کار کرده و مخاطبان بیشتری را جلب کنند،چرا چنین نشده است؟ چون
روزگاری که مردم روزنامه می خواندند و لذت می بردند،صفحات روزنامه توسط کسانی پر می شد که فنون نگارش و صفحه بندی را نه در کلاس های دانشگاه،بلکه از استخوان خرد کرده های مطبوعات آموخته بودند.در کنار آن درس اخلاق نیز گرفته بودند.کار به این آسانی نبود که هر کس ادعای خبرنگاری داشت فوری قلم به دستش بدهند!باید مرارت ها می برد و ممارست های می کرد تا اجازه کار به او بدهند،آن هم مرحله به مرحله!
آن روزگار، هنر یا فنی بود به نام درجانویسی،امروز چند درجانویس در نشریات مشغول به کار هستند که بدون تامل و در اندک زمانی بتواند یادداشت ها و مقالات جذاب و بی اشتباه بنویسد تا صفحه روزنامه ها خالی نماند؟هیچ!
سیدرضا اورنگ
