جمعه, مارس 29, 2024
خانهنقد و یادداشتنقد و بررسی سریال Ratched – داستان ترسناک آمریکایی: بیمارستان روانی

نقد و بررسی سریال Ratched – داستان ترسناک آمریکایی: بیمارستان روانی

اخبار هنری : طی سال‌های گذشته، حدودا در زمان هالووین شاهد پخش فصل جدیدی از سریال آنتولوژی ترسناک American Horror Story «داستان ترسناک آمریکایی» ساخته رایان مورفی (Ryan Murphy) و برد فالچوک (Brad Falchuk) بوده‌ایم. اما چون امسال فصل جدیدی از این سریال ترسناک ساخته مورفی پخش نمی‌شود، قرار نیست او وحشت را برای مخاطبان به ارمغان نیاورد. هدیه هالووین امسال برای طرفداران مورفی سریال Ratched «رچد» است، یک داستان شبه اریجین برای پرستار مازوخیست فیلم One Flew Over the Cuckoo’s Nest «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» ساخته کن کیسی (Ken Kesey)، که لوئیز فلچر (Louise Fletcher) برای بازی در نقش او برنده اسکار شد. اگر دلتان برای American Horror Story تنگ شده.

Ratched، که بیشتر شبیه فصل تیمارستان از سریال American Horror Story است، با شخصیت اصلی شروع نمی‌شود، بلکه با یک سکانس واقعا وحشتناک آغاز می‌شود، جایی که مرد جوانی به نام ادموند (فین ویتراک (Finn Wittrock)) به طور وحشیانه چندین کشیش را در کالیفرنیا به قتل می‌رساند. این صحنه شاید آزاردهنده باشد، اما لحن سریال را مشخص می‌کند. کمی بعد، ادموند به یک مرکز روان‌پزشکی خاص به مدیریت دکتر هانوفر (Jon Jon Briones) و با نظارت پرستار باکت سخت‌گیر (Judy Davis) منتقل می‌شود. این مرکز شدیدا تلاش می‌کند با بهبود حال ادموند، بودجه‌اش را از فرماندار (وینسنت دن آفریو (Vincent D’Onofrio)) تامین کند. اینجاست که میلدرد رچد (سارا پلسون (Sarah Paulson)) وارد ماجرا می‌شود. او در طول جنگ به عنوان پرستار تجربیاتی کسب کرده، اما مشخص می‌شود دلایل او برای حضور در این مرکز خیلی شخصی‌تر از آن است که تصور می‌کنیم.

البته، زیرداستان‌ها و شخصیت‌های زیادی در سریال وجود دارند. شارون استون (Sharon Stone) پس از چند اپیزود، در نقش مادر کینه‌توز جوان قاتلی که قطع عضو شده وارد داستان می‌شود، که کارهای ناتمامی با دکتر هانوفر دارد. کوری استول (Corey Stoll)، شخصیت مرموزی است که اتاق مجاور رچد در مسافرخانه را اجاره می‌کند. آلیس انگلرت (Alice Englert) پرستار جوانی است که عاشق ادموند می‌شود؛ و سوفی اوکوندو (Sophie Okonedo) بیماری است که چندین شخصیت دارد و هانوفر او را یک موفقیت بالقوه می‌داند.

اما داستان اصلی درباره میلدرد است. پلسون خیلی خوب داستان سرگذشت غم‌انگیز این شخصیت را به تصویر می‌کشد، از گرایش جنسی او (میلدرد با زن گوشه‌گیر دیگری وارد رابطه می‌شود) تا اینکه چگونه تمایل او برای کمک به مردم از مسیر درستش خارج شده و او را به کسی تبدیل کرده که احتمال آسیب رساندنش به دیگران بیشتر از احتمال کمک کردنش به آن‌هاست. قوس شخصیتی او خیلی بزرگ است، اما چون پلسون سال‌ها در آثار مورفی بازی کرده، قادر به ارائه عمق و بافتی در این شخصیت است که میلدرد واقعا چنین عمقی ندارد. وقار خاصی در رچد وجود دارد که پلسون آن را به تصویر می‌کشد، یک آرامش آزاردهنده که ممکن است ناشی از هر چیزی باشد، اما باعث می‌شود در هر سکانسی که او در آن حضور دارد منتظر اتفاقات غیرمنتظره باشیم.

برخلاف بسیاری از پروژه‌های مورفی، Ratched به عنوان یک فیلمنامه خوب نوشته ایوان رومنسکی (Evan Romansky) شروع شد. مورفی وارد این پروژه شد و حق ساخت این شخصیت را به دست آورد و همکاران همیشگی خودش، ایان برنان (Ian Brennan) نویسنده/تهیه‌کننده، جنیفر سالت (Jennifer Salt) نویسنده/تهیه‌کننده و تیم مینیر (Tim Minear) تهیه‌کننده را دور هم جمع کرد، تا این فیلم سینمایی را به یک سریال تبدیل کند که برای فصل دوم هم تمدید شده است.

سریال نهایی، اگرچه بدون حضور مورفی از ابتدا شروع شد، کاملا تحت‌تاثیر او قرار گرفته، با دکورهای بزرگ و عجیب و غریب، نماهای دنبال‌کننده، رنگ‌های پرزرق‌وبرق، و خشونت به مقدار لازم. موسیقی متن از فیلم‌های هیچکاک و Cape Fear «تنگه وحشت» الهام گرفته شده است. همه چیز شدیدا و بیش از حد اغراق‌آمیز است، از شخصیت‌پردازی‌ها تا توجه زیاد به همه جزئیات زیبایی‌شناسی. لحظات مهم داستانی و شخصیت‌های خوب گاهی اوقات فراموش ‌می‌شوند و جای خود را به سکانس‌های تعلیق‌آمیز طولانی و خوش‌ساخت می‌دهند. Ratched به قدری خاص است که حتی اگر چند لحظه آن را تماشا کنید متوجه می‌شوید ساخته رایان مورفی است.

مسلما، جالب است که مورفی و همکارانش یک سریال بزرگ و باشکوه براساس یکی از بدنام‌ترین کارکنان کادر درمانی را در دورانی ساخته‌اند که پرستاران و پزشکان به دلیل شجاعت خودشان حین همه‌گیری کرونا مورد تحسین قرار می‌گیرند. و باید دید مردم با توجه به این نکته، چه واکنشی نسبت به سریال نشان می‌دهند. اما با توجه به اینکه Ratched سریالی مهیج، شوکه‌کننده و صاحب سبک در ژانر ترسناک است، کاملا به موفقیت می‌رسد. همه بازیگران نقش خود را عالی بازی می‌کنند، حتی اگر برخی از شخصیت‌ها بیش از حد کارتونی باشند، اما این داستان‌ها با انرژی زیادی روایت می‌شوند و کل فضا و حال و هوای سریال کاملا درگیرکننده است. برای سریالی اینقدر غم‌انگیز و ترسناک، Ratched واقعا سرگرم‌کننده است. و حداقل تا زمانی که American Horror Story برگردد، طرفداران را راضی نگه خواهد داشت.

آریا مووی

اخبار مرتبط

ارسال یک پاسخ

لطفا دیدگاه خود را وارد کنید!
لطفا نام خود را در اینجا وارد کنید

مطالب مرتبط