اخبار هنری : سریال Breaking Bad «برکینگ بد» تقریبا سریال تمام و کمالی است. وینس گیلیگان (Vince Gilligan) و تیم نویسندگانش خیلی خوب خط داستانی سریال را می‌دانستند، اما برای همه چیز برنامه‌ریزی نکرده بودند که نتیجه آن داستانی خوش‌ساخت با روایتی جذاب بود که به اندازه کافی انعطاف داشت تا انتخاب‌های شجاعانه‌ای انجام دهد. یکی از بهترین تصمیمات سریال، تکیه کردن روی رابطه بین شخصیت اصلی والتر وایت (با بازی برایان کرانستون (Bryan Cranston)) و شاگرد سابق و شریک کنونی او جسی پینکمن (با بازی آرون پل (Aaron Paul)) بود. قرار بود جسی در پایان فصل اول کشته شود، اما گیلیگان متوجه پتانسیل این شخصیت و هنرنمایی عالی پل شد، و حالا نمی‌توان به Breaking Bad فکر کرد اما به یاد رابطه عالی بین والتر و جسی نیفتاد. اما Breaking Bad بدون والتر وایت چطور خواهد بود؟ اگر فقط داستان جسی را ببینیم چه می‌شود؟ این‌ها سوالاتی هستند که فیلم El Camino «ال کامینو» ساخته گیلیگان قصد دارد به آن‌ها پاسخ دهد. نتیجه این کار فیلمی است که انگار از اپیزودهایی تشکیل شده که در حد سریال اصلی نبودند پس به یک فیلم تبدیل شده‌اند. El Camino اصلا در حد فراز و نشیب‌های داستانی و تنش‌های جذاب سریال نیست، اما خداحافظی باشکوهی با جسی پینکمن فراهم می‌کند که در آن همچنین شاهد حضور شخصیت‌های مکمل Breaking Bad هستیم.
El Camino دقیقا پس از پایان سریال شروع می‌شود، جایی که جسی پینکمن آسیب دیده از جایی که در آن اسیر شده بود تا به زور برای عده‌ای شیشه تولید کند فرار می‌کند. پس از اینکه والتر تمام کسانی که در آنجا بودند را کشت تمام آلباکرکی به دنبال پینکمن هستند. جسی می‌داند باید از شهر فرار کند، اما پولی ندارد. جسی برای فرار از شهر و زنده ماندن باید به جاهای خطرناکی برود تا پولی که برای فرار نیاز دارد را به دست آورد.
اگر طرفدار Breaking Bad بوده باشید بدون توجه به نقدها به سراغ فیلم رفته و آن را دیده‌اید. هنوز عطش سریال پس از این سال‌ها نخوابیده و با توجه به El Camino می‌توان گفت گیلیگان اصلا کنترل خودش روی فضای داستان را از دست نداده و خیلی ماهرانه یک دنیای خلافکاری را با نیومکزیکوی آفتابی ترکیب می‌کند. اما در حالی که Breaking Bad روایتی درگیرکننده ارائه می‌داد که همیشه مخاطب را جذب خودش می‌کرد، El Camino پایان داستان است. Breaking Bad خطوط داستانی زیادی را رها کرد و متاسفانه مهم‌ترین آن‌ها یعنی آسیب روحی جسی هرگز در اینجا مورد بررسی قرار نمی‌گیرد.
گیلیگان داستانی طرح‌محور ساخته که تلاش می‌کند برخی لحظات دیده نشده سریال را بررسی کند و بهای بیشتری به شخصیت جسی بدهد. اگر El Camino به چند بخش تقسیم می‌شد کاملا می‌توانستیم ببینیم این فیلم به چندین اپیزود که در فصل پایانی سریال جایی نداشتند تبدیل شده است. مشکل اینجاست که El Camino حتی به عنوان یک فیلم عمق و بافتی به اندازه اپیزودهای Cancer Man و Peekaboo و Problem Dog که در آن‌ها بیشتر با شخصیت جسی آشنا شدیم را ارائه نمی‌کند. El Camino در بخش اول خودش اشاره‌ای به این دارد جایی که جسی با آسیب روحی خودش کنار می‌آید، اما نیاز به رسیدن داستان به بخش بعدی باعث شده فیلم نتواند به جسی زمانی برای آرامش بدهد. زمانی برای کنار آمدن با آسیب روحی وجود ندارد چون گیلیگان نمی‌خواهد جذابیت ماموریت جسی از دست برود، پس مسائل شخصی جسی کاملا فراموش می‌شوند.
نقطه قوت این رویکرد این است که در آن شاهد نقش‌آفرینی متفاوتی از پل هستیم، اما چیزی که به اندازه بازی او در سریال قابل تحسین است. در حالی که جسی برای گفتن عباراتی مثل Yeah, bitch و Yo در پایان تمام جملاتش شناخته می‌شود، در بیشتر لحظات El Camino ساکت و آرام است. بخشی از آن به دلیل درگیر بودن با آسیب روحی و بخشی از آن به این دلیل است که افراد زیادی وجود ندارند تا جسی با آن‌ها تعامل داشته باشد. برخلاف بچه احمقی که در ابتدای سریال دیده بودیم، این جسی شخصیت کم‌حرف و زجرکشیده‌ای است که در پایان دیدیم و پل در این نقش همچنان می‌درخشد. اما به هر حال El Camino فاقد صحنه‌ای است که در آن شاهد خودشناسی یا کشف درونیات شخصیت باشیم، و به جای آن فقط شاهد نقش‌آفرینی درون‌گرایی هستیم که فقط به وضعیت روحی جسی اشاره می‌کند و هیچ نتیجه‌گیری خاصی در پی ندارد.
El Camino در بهترین حالتش راهی برای بازگشت به دنیای جذاب Breaking Bad فراهم می‌کند حتی با اینکه اصلا در حد و اندازه سریال نیست. ما لحظاتی را با بجر (با بازی مت جونز (Matt Jones)) و اسکینی پیت (با بازی چارلز بیکر (Charles Baker)) سپری می‌کنیم تا کمی از تنش و درامی که Breaking Bad ارائه می‌داد را بچشیم. این فیلم اصلا به اندازه سریال عالی نیست و هرگز قرار نبود مثل Breaking Bad خاص باشد، اما El Camino اصلا میراث سریال گیلیگان را از بین نمی‌برد. به جای آن، این فیلم ضمیمه‌ای خوب است که می‌توانست کاوش بیشتری در شخصیت جسی داشته باشد، اما خوشبختانه او را به جایی می‌برد که باید می‌رفت.
منبع : آریامووی
