داستان: در سال ۱۹۸۸، افسر پلیس فیلادلفیا ، توماس لوکهارت، سخت به دنبال به دام انداختن یک قاتل زنجیره‌ای است که قتل‌هایش را همزمان با گام‌های ماه مرتکب می‌شود.
به نظر می رسد منتقدان خیلی با فیلمِ “در سایه ماه” مهربان نبوده اند، به خصوص افرادی که در Fantastic Fest امسال فیلم را تماشا کرده اند. این اثر چیزی شبیه به نسخه سینمایی از سریال “True Detective” است، به این دلیل که چندین دهه کار حرفه ای یک کارآگاه را تحت پوشش قرار می دهد. در این مورد و فیلم ، ما شاهد شخصیت توماس لاکهارت با بازی خوب بوید هالبروک هستیم ، و فیلم به ما می گوید که چگونه اثرات مخرب یک وسواس می تواند بر زندگی شخصی کسی تأثیر بگذارد. با این حال من فیلم در سایه ماه را دوست داشتم، چرا که این اثر با وجود اشکالاتش کم اهمیت نیست. این فقط یک سرگرمی علمی تخیلی دو ساعته نیست، که منجر به نوعی لذت بردن و سپس فراموش کردن آن شود. این فیلم یک تریلر هیجانی سفر در زمانی است که از ترس های احمقانه هراسی ندارد، و هیچ کس نمی تواند به من بگوید این عمدی نیست ، مانند صحنه ای که شخصیت هولبروک با یک وَن در وسط مبارزه با دشمن دچار حادثه می شود و همانطور که می بینیم، ظاهرا لاشه های خوک جعلی با او پرواز می کنند. رمز و راز موجود در قلب فیلم کاملاً جالب توجه است ، با این که قربانیان همه به یک روش و با تزریق ایزوتوپی به گردنشان دچار مرگ می شوند، اما راز قاتلی مرموز باعث می شود بیننده نیز همراه با کاراگاه و پلیس قصه را تا پایان دنبال کند. از همان ابتدا و نحوه برخورد قاتل مرموز در نبرد هایش با پلیس و شخصیت اصلی یعنی لاکهارت متوجه می شویم اینجا چیزی ایراد دارد، چرا که بیننده به وضوح شاهد نرمش های قاتل در برخورد با کاراکتر لاکهارت است. نویسندگان از همان ابتدا قصه را پیچ و تاب می دهند که باعث نوسان زیادی تا پایان فیلم می شود و با وجود برخی شکاف ها اما نسبتاً خوب کار می کند.
روایت فیلم شبیه به یک رمان است که فصل به فصل زندگی شخصیت لاک را پوشش می دهد، و هر بخش به نقطه پایانی که می رسد لاک را بیشتر به یک سوراخ تاریک نزدیک می کند. تازه هنگامی که اطلاعات شروع به ریختن می کنند ، هیجان شروع می شود تا بیشتر به دوگانگی تبدیل شود. هزار ایده وجود دارد ، و برخی دیگر نسبت به سایرین بازپرداخت بیشتری دارند. جیم میکل با بودجه بسیار بزرگتری نسبت به چهار فیلم بلند قبلی خود کار می کند، و این از صدقه سری نتفلیکس است. فیلم میکل دقیقاً همین است: موضوعی با ابعاد بالا که توسط یک درام تند و تیز قابل درک همراه شده و برای مخاطبان انبوه قابل لمس است. میکل با سبک و سیاق زیادی فیلم را کارگردانی می کند و در SHADOW OF MOON ژست های عجیب و غریب کم نمی بینیم که آن را از هنجار متمایز می کند. این کارگردان توانسته بازی های عالی و قابل قبولی از چند شخصیت محدودش بگیرد، و همچنین در خلق صحنه های انفجاری و هیجانی نیز توانا ظاهر شده است. این بوید هولبروک است که یکی از بهترین نقشهای دوران حرفه ای خود را در اینجا به عهده دارد. او باید چیز بیشتری از نقش قبلش که در فیلم THE PREDATOR ایفا کرد برای افسر لاکهارت انجام دهد، و او به عنوان پلیس وسواسی به همه چیز می پردازد. نکته قابل توجه فیلم همین وسواس ذهنی و درگیری کاراگاه لاکهارت است که منجر به فروپاشی زندگی شخصی او می شود. بعضی از وقایع فیلم نیز به نحو بدی گره خورده است ، سرنخ هایی در این زمینه وجود دارد که همه به صورت غیراصولی پرداخت می شوند ، اگرچه برای من این پیچش تفرقه افکن مطمئناً چیزی است که باعث می شود این اثر یک فیلم شود. فیلم SHADOW OF MOON واقعاً یک بازی هیجان انگیز علمی-تخیلی کوچک با کار برجسته هولبروک در کالبد شخصیتش است و مطمئناً خوانندگان این سایت اگر بتوانند مغز خود را تا حدودی خاموش کنند ،و برخی سوالات و شکاف های فیلمنامه را نادیده بگیرند مثل هر چیز دیگری از این فیلم نیز لذت می برند.
فیلمی با بودجه دموکرات ها و سراسر مزخرف که حتی معنی علمی اتساع زمان رو هم به چوخ داد وقتی مامور در حال دیدن بیانیه ها و لیست اون شخص میهن پرست بود چشمام به کلمه گلوبالیسم افتاد و هدف این فیلم سراسر مزخرف کاملا مشخص شد که ضربه به پاتریوت ها و جمهوری خواهان بود یعنی اشخاص میهن پرست مثل لینکلن و ریگان و ترامپ و پاتریوت ها با کشیدن کوکایین و بیانیه دادن به عوامل بمبگذاری تبدیل میشن و جنگ داخلی راه میندازن بماند که پایان برده داری و تروریسم در تمام برهه های زمانی به دست همین میهن پرستان انجام شده و دموکرات های بمب اتم زن به هیروشیما و ناکازاکی و موسسین داعش و القاعده با فلش بک زدن به گذشته میخوان جلوی کی رو بگیرن جلوی خودشون رو باید بگیرند