اخبار هنری : انسان در طول زندگی خود با رویدادهای تلخ و شیرینی مواجه می‌شود که هر کدام از آنها در صندوقچه خاطرات محفوظ می‌ماند. خاطرات، بخش همیشه زنده ذهن انسان‌هاست. گاهی شیرینی این خاطرات، سختی‌ها را برای انسان آسان می‌کند و گاهی تلخی‌های آن باعث می‌شود آدمی به دام خطرات نیفتد. عالم هنر نیز پر است از خاطرات شیرین و تلخ که اهالی هنر و مردم بیشتر دوست دارند بخش شیرین آن را به یاد آورند.
یاد کردن از خاطرات هنری و هنرمندان در مقاطع و اماکن مختلف می‌تواند کمک شایانی به نسل جدید کند تا آنان راه را از بیراه در شاهراه‌های بیشمار هنر تشخیص دهند. خاطرات هنری علاوه بر کمک به نسل جدید، می‌تواند، هم راه‌گشا باشد، هم منبع خوبی برای یادگیری و ماندگاری هنر.
در هر بخش از هنر، از خط گرفته تا سینما، هنرمندان زیادی هنرنمایی کرده و از صحنه روزگار خارج شده‌اند، اما خاطرات و آثار آنان بعد از گذشت سالیان سال همچنان باقی است، زیرا حافظه مردم آنها را حفظ کرده و سینه به سینه انتقال داده. آنچه مردم بخواهند می‌ماند و آنچه نخواهند از بین می‌رود.
در تاریخ هنر ایران زمین، هنرمندان بی‌شماری در عرصه‌های مختلف هنرنمایی می‌کردند، اما فقط نام و یاد عده‌ای معدود از آنان باقی مانده است، زیرا مردم آنان و هنرشان را در لوح ذهن و دل ثبت نکرده‌اند، هر چند که نام و آثار بسیاری از آنان در کتاب‌های درسی نوشته شده و در دانشگاه‌ها و مراکز هنری تدریس می‌شوند. ای کاش حداقل یک واحد درسی را در دانشگاه‌ها و مراکز هنری به بخش خاطرات هنری اختصاص می‌دادند تا هنر پژوهان بیش از پیش با هنرمندان سرزمین خود آشنا می‌شدند.
در گذشته، این خاطرات مداوم مرور می‌شد، برای همین در آن دوره مردم بیشتر هنرمندان و بزرگان خود را می‌شناختند. به همین دلیل در مکتب‌خانه‌ها، مدارس و خانه‌ها برای ترغیب نونهالان و نوجوانان به پیشرفت در زمینه علم و هنر، بسیاری از این خاطرات روایت می‌شد. دانستن سرگذشت بزرگان و هنرمندان و اینکه برای رسیدن به جایگاه هنر چه ملالت ها کشیده و چه ملامت‌ها شنیده‌اند، سکوی پرتابی است برای دانشجویان و هنرپژوهان تا آنان را به قله موفقیت برساند. جا دارد مسؤولان هنری در مراسم و همایش‌های مختلف هنری بخشی را هم به خاطره‌خوانی اختصاص دهند تا یاد هنرمندان سفر کرده و ناکرده همواره در ذهن و دل مردم زنده بماند.
سیدرضااورنگ
