اخبار هنری : ژان-پیِر مِلویل با نام اصلی ژان-پیِر گرومباخ ، فیلمساز و کارگردان مشهور فرانسوی بود که از بزرگترین کارگردانان فرانسه شناخته می‌شود. او نامش را به دلیل علاقه به نویسندهٔ آمریکایی هرمان ملویل به «ملویل» تغییر داد.
ملویل دارای سبکی خاص بود. فیلم‌های او معمولاً کم دیالوگ همراه با سکانس‌های طولانی است و صدا کارکردِ دراماتیکی در آثارش دارد. او تبحر خاصی در فیلم‌های جنگی و نوآر داشت و از افراد تأثیرگذار بر موج نو فرانسه بود.
او که سرباز بود در جنگ جهانی دوم خدمت کرده‌بود و در عملیات اژدها جنگیده بود. زمانی که از جنگ برگشت برای دریافت اجازه‌نامه‌ای جهت دستیاری کارگردان اقدام کرد، اما درخواست وی رد شد. بدون داشتن این پشتیبانی، تصمیم گرفت که به روش خودش فیلمسازی را آغاز کند.
وی به فیلمسازی مستقل تبدیل شد، استودیوی شخصی خود را تأسیس نمود و با فیلم‌نوآرهای تراژیک کمینه‌گرایی (مانند سامورایی یا دایره سرخ) مشهور گردید. ستارگان سینمای جذابی چون ژان پل بلموندو، لینو ونتورا و آلن دلون در فیلمهایش بازی کردند که دلون به احتمال بهترین نمایندهٔ تیپ بازیگر ملویلی است.
سبک ملویل در فیلمسازی به شدت تحت تأثیر سینمای آمریکا و اشیای نمادین و بت‌واره‌گونی چون اسلحه‌ها، لباس‌هایی چون بارانی‌ها و بخصوص کلاه‌هاست.
سبک مستقل و گزارشگرانهٔ فیلمسازی وی (که جزو اولین فیلمسازان فرانسوی بود که از مکانهای واقعی در فیلمهایش استفاده کرد)، تأثیر عمده‌ای بر سینمای موج نوی فرانسه داشته‌است. او همچنین نقش یک نویسنده را در فیلم از نفس افتاده اثر ژان لوک گدار که از آغازگران جنبش موج نو به شمار می‌رود، بازی کرده‌است. تا امروز، وی به‌عنوان کارگردانی که فیلمسازان دیگری چون جان وو، رینگو لام، کیرک ونگ یا کوئنتین تارانتینو از وی تأثیرپذیرفته‌اند، مطرح باقی‌مانده است. ریشه مردان سینمای ملویل و روح فیلم‌های او را می‌شود در جریان‌ها و عناصر مختلفی جست‌وجو کرد اما تاثیر سینمای گنگستری هالیوود در دهه ۳۰ بر تصویرپردازی او از مردان سرسخت فیلمهایش انکارناپذیر است. گنگسترهای سینمای ملویل از دهه ۵۰ تا ۷۰ در فیلم‌های او خودنمایی می‌کنند؛ شکل و شمایل آن‌ها کماکان شمایلی قدیمی متعلق به دهه‌های گذشته است. این آدم‌ها به نوعی منقضی و تمام شده‌اند، در واقعیت دوران آن‌ها به سررسیده و در سینما هم به اندازه یک فیلم فرصت زندگی دارند. زندگی‌ای که اساسا در سایه تهدیدها و مخاطرات سپری می‌شود. تهدیدهایی که به خوبی در فرم فیلم، در قاب‌ها و در حالت آدم‌ها جاری‌اند.
در برابر گنگسترهای قانون‌شکن، پلیس‌ها قرار دارند. احتمالا پلیس‌های سینمای ملویل از جمله منفورترین پلیس‌های تمامی تاریخ سینما باشند. شیوه‌های آن‌ها همیشه کثیف و غیراخلاقی به تصویر کشیده می‌شود. آن‌ها عملا تفاوتی با مجرمان ندارند مگر اینکه در جایگاه قانونی متفاوتی قرار گرفته‌اند و به همین خاطر هم ریاکارترند. از پشت خنجر می‌زنند و نهایتا ضدقهرمان قصه را در جدالی نابرابر و همراه با ناجوانمردی به دام می‌اندازند یا
می‌کشند.
یکی از فرضیه‌های جذاب درباره ریشه تمایلات ملویل به گنگسترهای قانون‌شکن به تاثیرات جنگ جهانی دوم روی نگاه این کارگردان به جهان اشاره دارد.
پارادیزو : ژان-پیِر مِلویل با نام اصلی ژان-پیِر گرومباخ
