یادداشتی بر فیلم «خوب، بد، جلف 2: ارتش سری»

اخبار هنری : عنوان این فیلم با اضافه کردن ارتش سری به آن خبر از فیلمی نه جنگی بلکه کمدی می‌‌دهد. یک کمدی معمولی که از تماشاگر خنده می‌‌گیرد. فیلم «خوب، بد، جلف 2: ارتش سری» تنها  فیلم در ژانر کمدی در جشنواره امسال به حساب می‌‌آید و در ادامه‌‌ی «خوب، بد، جلف» ساخته شده است.

پیمان قاسم‌‌خانی نویسنده و کارگردان این فیلم است. او با کارنامه‌‌ای پربار در نگارش فیلمنامه آثار طنز سینمایی و تلویزیونی، بعد از اولین تجربه‌‌ی کارگردانی در سینما با خوب، بد، جلف در سال 1394 سری دوم این فیلم را به جشنواره‌‌ی سی و هشتم فجر رساند. اما باید بیان کرد دومین قسمت خوب بد جلف نتوانسته موفقیت قسمت قبل را تکرار کند. علاقه‌‌ی پیمان قاسم‌‌خانی به آفریدن زوج کمدی به سبک کمدی‌‌های هالیوودی قابل ستایش است. از لورل و هاردی گرفته تا زوج «احمق و احمق‌‌تر»، الگویی است که قاسم‌‌خانی در دو سری «خوب، بد، جلف» از آن سود برده است. اما زوج سام درخشانی و پژمان جمشیدی آن‌‌چنان که باید و شاید درخشان نیستند. این دو اولین بار در سال 1392 با مجموعه‌‌ی تلویزیونی «پژمان» به کارگردانی سروش صحت معرفی شدند و به زوج پولساز گیشه‌‌ای تبدیل شدند. در این فیلم هم پژمان جمشیدی و سام درخشانی خودشان را بازی نمی‌‌کنند. فقط نام خودشان را یدک می‌‌کشند و شخصیت کمدی خودشان را بازی می‌‌کنند. در این فیلم کل کل و رقابت احمقانه‌‌ای بین دو بازیگر اصلی وجود دارد و تلاش می‌‌کنند نسبت به همدیگر برتری داشته باشند و از هم پیشی بگیرند که این رقابت به جنس طنز آن‌‌ها را متفاوت نشان می‌‌دهد. در این فیلم شوخی با شخصیت واقعی پژمان جمشیدی و حواشی مربوط به ورود او از زمین فوتبال به سینما محور بسیاری از موقعیت‌‌های طنز فیلم است.

در بستری با این مختصات، مناسبات سینمایی در بدنه‌‌ی سینمای ایران و روابط کاری عوامل سینما و حتی در سطح سیاست‌‌گذاری از طنز گزنده‌‌ی فیلم در امان نیستند. طنزی که با روندهای نامطلوب اما عادی شده‌‌ی در سینمای ایران برای مخاطبان ایجاد جذابیت می‌‌کند. دو بازیگری که در وقت قرارداد می‌‌گویند چون کاندیدای سیمرغ جشنواره بوده‌‌ و یا چون در راه سینما تیر خورده‌‌اند باید دستمزد بالاتری نسبت به دیگری داشته باشد.

ترکیب بازیگرانی چون گوهر خیراندیش، فرهاد آییش، حامد کمیلی و مارال فرجاد تنوع فیلم را نسبت به سری اول، بیشتر کرده است. کارگردان در روند درگیر شدن دو بازیگر فیلم در یک عملیات امنیتی از موقعیت‌‌های رایج و تکراری استفاده کرده است. دو شخصیت فیلم نادانسته در شرایط حساس و خطرناک عملیاتی قرار می‌‌گیرند و رویدادها با ندانم کاری‌‌های دو شخصیت به درستی پیش می‌‌رود. معلوم است که «خوب، بد، جلف 2» اِلِمان‌‌های فروش در گیشه را همراه خود دارد، اما به نظرم کمدی ماندگاری نیست. مثل کمدی‌‌های چند سال اخیر است که می‌‌آیند و فروش می‌‌کنند و از ذهن مردم دور می‌‌شوند. کمدی ماندگار، حرف جامعه را یدک می‌‌کشد. اما «خوب، بد، جلف 2» بیش‌‌تر سراغ کمدی اسلپ‌‌استیک (بزن بکوب) است. سابقه نشان داده این نوع کمدی‌‌ها در خاطره‌‌ی جمعی ما ایرانی‌‌ها نمی‌‌ماند.

پریسا کیومرثی