اخبار هنری : فیلم های جیمز گری از چنان رویکرد کلاسیکالی برخوردار هستند که می توان آنها را به راحتی طبقه بندی و طیف بندی کرد و معمولاً برای آنها نشان هایی مخصوص گذاشت، آنچنان که از میزان نشانه گذاری های آثار او نیز فریب می‌خورید،زیرا با برداشتن ارجاعاتی که که گری در “شهر گمشده زد”و”دو عاشق”(دو فیلم برتر او) انجام داد نتیجه مضامین اسطوره ای فیلم های وی،یک تمبر شخصیتی به او داده است.یک ویژگی برجسته برای کارگردانی آثاری که به نظر می رسد وسواس داستان های قدیمی هالیوود در قالب کلاسیک و رمانتیسیسم در آن موج می‌زند.
در فیلم”در میان ستارگان” گری، فضانورد«Roy» (بردپیت) را برای مسافرت به فضا های دور ، از ماه تا نپتون ، برای یافتن پدر گمشده خود (تامی لی جونز) در خلأ رها می‌سازد. فضانورد افسانه ای که در فضایی عمیق رها شده است تا در جستجوی یک ذات، نشانه ای از وجودی یافت کند که گویای خطر است. سفری طولانی که ممکن است بی بازگشت باشد.مأموریت روی، یافتن پدریست که موجب انفجار اسرار آمیزی شده است که باعث کشته شدن هزاران نفر بر روی زمین شده است.
گری درتلاش است تا فضای ادیسه گونهٔ خود را بسازد؛ اما بدون هیپنوتیزم و چنگ زدن به گردن پیشینیان مشهور کلاسیکِ مربوط به این زمینه اصلا امکان ندارد. قصه «روی مک برد»درساختار رواییش، بیش از حد احساس می شود، بیش از حد مورد استفاده قرار می گیرد و رویکردی تقریبی از سانتی مانتالیسم با توجه به فضایی «ترنس مالیک»ی، با بخش های مکرر و بی ثباتی از صدا که احساسات متظاهرانه تری نسبت به اصالت آن بازتاب میدهد می‌سازد.
نویسنده : جوردن نیومی
