اخبار هنری : اگر دنبال فیلمی ضد ایرانی میگردید، دیگر نیاز نیست از فیلمهای رئالیستی دههی 90 ایران مثال بزنید. «مردن در آب مطهر» روی تمامی فیلمها را سفید کرده است. جمشید و نوید محمودی بعد از تجربهی ساخت چند اثر با محوریت مردم افغان، این بار سوژهی مهاجرت افغانها به اروپا را دستمایهی ساخت اثر خود قرار دادهاند. نکتهی عجیب اما آنجایی است که داستان فیلم در تهران میگذرد، با این حال هیچکدام از شخصیتهای ایرانی در فیلم، انسان خوبی نیستند. از دید این فیلم، دو ایرانی قاچاقچی انسان هستند که افغانها را از افغانستان به تهران آوردهاند. ایرانی دیگر، سرکردهی آن دو قاچاقچی انسان است. پلیس ایرانی، فقط امر و نهی میکند و با تحکم، دستوری و بیادبانه سخن میگوید. زن ایرانی، برای به دست آوردن یا بهتر بگوییم تیغ زدن دختران افغان، به آنها جای خوابی در یک بیقوله میدهد و در ازایش شبی 50 هزار تومان از آنها دریافت میکند. ایرانی دیگر، دخترش را به پسر افغان نداده، دختر پس از مدتی از محل کسب پسر، عطر میخرد. این هم نماد بیوفایی دختر ایرانی. یک ایرانی درست و حسابی در این فیلم پیدا نمیشود. همه ظالم، ستمگر و وحشی هستند. عجیب است که پروانهی ساخت این فیلم در ایران صادر میشود، فیلم در ایران تولید میشود، در جشنوارهی انقلاب اسلامی ایران پخش میشود، احتمالا پروانهی نمایشش هم صادر خواهد شد، در ایران اکران عمومی خواهد شد و در نهایت مانند فیلمهای قبلی برادران محمودی، نمایندهی سینمای افغانستان در اسکار خواهد بود. با این حال اما کسی پیدا نمیشود بگوید اگر ساخت این فیلم توهین به ایران و ایرانی نیست، پس چیست؟ مسئولان و تصمیمگیران سینمایی مطابق معمول در خواب خرگوشی به سر میبرند. تعجبآور بازی بازیگران ایرانی فیلم است. چطور به خود اجازه دادهاند که اینقدر به هویت ملیشان توهین شود و باز هم در این فیلم بازی کنند؟ از اینها که بگذریم، فیلمنامهی فیلم ضعف ساختاری دارد. مبهم بودن داستان رونا که تا آخر نیز نامکشوف باقی میماند، مثالی از ضعفهای ساختاری فیلمنامه است. زبان بازیگران هم که یکدست نیست. متین حیدرینیا نتوانسته زبان افغانی را درست ادا کند. اگر در فیلمهای گذشتهی برادران محمودی آناتومی چهره و گریم بازیگران به سمتی میرفت که به یک فرد افغان نزدیک باشد، در «مردن در آب مطهر» این اتفاق نمیافتد. به همین دلیل عنصر باورپذیری هم از بازی بازیگران گرفته شده است. بیشتر گفتن دربارهی این فیلم یک تحلیل جامع را میطلبد اما در مجموع باید فکری به حال شورای پروانهی ساخت کرد که به راحتی اجازهی ساخت فیلمی ضد ایرانی را دادهاند…
محمدرضا رسولی
برادران محمودی نان ایران را می خورند ، پول ایران را می خورند ، در ایران زندگی می کنند ، اما با سرمایه ایران فیلم غیراخلاقی و وقیح ضد ایرانی می سازند ، خجالت هم خوب چیزی است ، پس شرم و حیا کجا رفته ? چرا این برادران محمودی فیلمی در مورد تجاوز کارگران افغانی به دختران بی گناه ایرانی بعد از پناه دادن ایران به آنها نمی سازند و از چشم چرانی مردان افغان در خیابان های ایران چیزی نمی گویند ، ما دختران ایران خیلی وقتها از نگاههای بد مردان افغان در خیابان آزرده و ناراحت می شویم ، چرا همش ایرانی ها را بد جلوه می دهند من نمی دونم اگر ایران بد است چرا تمام ایران پر شده از افغانی ها، چرا خود برادران محمودی با سرمایه ایران فیلم می سازند ، این سرمایه ای که به برادران محمودی بابت ساخت فیلم وقیح ضد ایرانی داده می شود می تواند صرف درمان و داروی کودکان فقیر و سرطانی و بیمار ایرانی شود ، چرا داوران ایرانی به این برادران محمودی بابت ساخت فیلمهای ضد ایرانی مجوز می دهند .برادران محمودی حق ندارند نان ایران را بخورند و آبروی ایران را ببرند ملت ایران ملت شریف و پاک و مسلمان و خوبی است و در جنگ با عراق به جای فرار به کشورهای دیگر و توقع کمک از کشورهای دیگر با عراق جنگید و پیروز شد و کشور ایران را نجات داد . مردم افغان هم می بایست همین کار را می کردند ، برادران محمودی باید بدانند مردم ایران خودشان نحت فشار مالی هستند و نباید توقع داشته باشند دولت ایران ، در این شرایط سخت بیاید و از مردم افغانستان حمایت مالی کند ، آن هم در شرایطی که کودکان بیمار ایرانی خرج دارو و دکتر ندارند ، افغان ها باید خودشان کشور خودشان را بسازند و با ساختن این فیلمها و آبروی کشورهای دیگر را بردن ، حماقت و نادانی خوشان را نشان می دهند ، برادران محمودی حق ندارند فیلم مردن در آب مطهر را در کشورهای دیگر پخش کنند و آبروی مردم شریف و مسلمان ایران را ببرند ، مردان ایرانی متجاوز نیستند ، اگر ایران بد است چرا برنمی گردید به افغانستان ، برادران محمودی حق ندارند به مردم ایران بی احترامی و توهین کنند و با دروغ سینمایی آبروی ایران را ببرند ، فیلم باید ممنوع اکران شود ، ما ایرانی ها اعتراض به فیلم مردن در آب مطهر .