اخبار هنری : تاکنون در بسیاری از فیلم های سینمایی که به زمینه های عاطفی و روانی دوران کودکی افراد پرداخته است. همچنین بیان تصویری و روایی در بازتاب تئوری دیگری به نام «اثر پروانه ای» Butterfly Efect را در فیلم مشاهده میکنیم که بیان می کند: به عنوان مثال چگونه روی دادن یک اتفاق یا رفتار بسیار کوچک در یک نقطه از عالم هستی مانند بال زدن یک پروانه، باعث پیدایش رویداد یا اتفاق بزرگ تر در گوشه دیگری از جهان می شود.
«آقای هیچکس» عنوان مردی یکصد و چند ساله است که در دوران مابعد سالخوردگی در حال بیان حوادث زندگی اش برای یک خبرنگار جوان است. بازگویی داستان زندگی او از دوران کودکی یعنی زمانی که ۹ سال سن داشته شروع می شود. زمانی که به عنوان کودکی خردسال شاهد جدایی مادر و پدرش از یکدیگر بوده و مجبور است تا میان پدر یا مادر به شکل دردناکی، زندگی یکی از آن ها را انتخاب کند… قطاری در حال حرکت است و پسربچه ای به نام «نیمو» در حالی که تمایل به زندگی با پدرش را هم دارد، همزمان به دنبال ترن قطار شروع به دویدن می کند تا مادرش را که در حال ترک آنجاست از دست ندهد… بدین شکل فیلم نمایش می دهد که چگونه این کودک از همان سنین خردسالی، به ناچاردر معرض انجام انتخاب های ناگزیرو گاه دردناکی قرار داشته که خودش نقشی در زمینه های شکل گیری آن حوادث نداشته است… در عرض چند ثانیه کفش پسربچه به طور کاملا «تصادفی» از پایش خارج شده و همین اتفاق ساده باعث می شود تا او از رسیدن به مادرش در ترن قطار بازبماند. اگر کفش نیمو از پايش خارج نمی شد،چه بسا با رسیدن به قطار، امکان زندگی با مادرش را پیدا می کرد. بدین ترتیب نیمو از قطار جا مانده است و به ناچار گویا مجبور است تا باقی دوران کودکی را با پدرش زندگی کند. جالب این که امکان زندگی او با مادرش هم به طور همزمان متعاقبا به معرض نمایش گذاشته می شود.
بدین ترتیب مطابق تمهید روایی بسیاری ازپست مدرنیستی، روی دادن بسیاری از اتفاقات مهم، مانند فیلم های کلاسیک و بسیاری از فیلم های دوران مدرنیسم، نه تنها به صورت نمایش «تنها حالت ممکن و قطعی» از روایت یک اتفاق، بلکه به شیوه نمایش حالات محتمل دیگر از روی دادن و شکل گیری همان اتفاق نیز به مورد نمایش گذاشته می شود.(مثال دیگر: فیلم «بدو لولا بدو» ساخته ۲۰۰۱ تام تیکور که در آن یک اتفاق واحد در سه حالت مختلف در طول فیلم نمایش داده می شود.
این شکل از روایت چندوجهی رویدادها در واقع به منظور نشان دادن اصل «عدم قطعیت» در روایت «سرنوشت های گوناگون» از موقعیت های مختلف انسانی در فیلم های پست مدرنیستی صورت میگیرد.به هرشکل، زندگی پسرکوچک همراه با مادرش ادامه می یابد درحالیکه مادرش به دلیل آشنایی با مرد دیگری که قبل از جدایی از پدر روی داده، قرار است تا به اتفاق هم به زندگی مشترک بپردازند. در توصیف فیلم از موقعیت های مختلف زمانی، همزمان شاهد آشنایی بسیار «تصادفی» پدر و مادر نیمو در زمانی پیش از تولد او هستیم.
به گونه ای که مشاهده میکنیم چنانچه در روز آشنایی پدرو مادر نيمو باران از آسمان نمی بارید، به احتمال بسیار زیاد، آشنایی و ازدواج این در صورت نگرفته و فرزندی مانند نیمو هم هرگز متولد نمیشد!… از این جهت، گذشته از تاثیر بی بدیل احتمالات و نقش «تصادف» در به وجود آمدن سرنوشت های انسانی، اشاره به مفهوم «زمان»، نه مانند بسیاری از فیلم های دوره های پیشین شامل زمان که نظیر الگوهای «برگسونی» و بهره گیری از پدیده «زمان روان‌شناختی» است.باری، نیمو در ادامه به سنین نوجوانی رسیده و به همراه مادر و ناپدری همچنین دختر ناپدریش به نان «آنا» به طور مشترک زندگی می‌کنند.
ارتباط عاطفی مخصوص دوران نوجوانی میان نیموی نوجوان و دختر همسن و سالش آنا شکل می گیرد. اما رویدادی غیرمنتظره و جالب توجه باعث ایجاد فرضيات متعددی در زندگی عاطفی نیمو می شود. اینکه نیمو در یک روز آفتابی در کنار دریا(دریا به عنوان نمادی از «لیبیدو» و رابطه جسمانی) با پیشنهاد آنا برای پیوستن به آنها در شنای دسته جمعی مواجه شده، در حالیکه نیمو از روی بی حوصلگی یا هر دلیل دیگر پیشنهاد دختر نوجوان را قبول نمی کند تا به تنهایی کنار ساحل دریا اوقاتش را بگذراند. در حالیکه شیوه روایت فیلم بازهم با مطرح کردن سایر حالت های ممکن، به بررسی این رویداد در زندگی عاطفی نیمو می پردازد.
اینکه چنانچه نیمو در آن روز آفتابی، پیشنهاد دختر نوجوان را پذیرفته بود، به احتمال زیاد اکنون حسرت از دست دادن این دختر زیبا را در سنین جوانی و بزرگسالی را نمی خورد!…
-برگرفته شده از کتاب «سینما در دوران جدید از دوران پست مدرن تا امروز»
