اخبار هنری :
شهرت ظرفیت می خواهد و هرکسی در توانش نیست بار سنگین آن را به دوش بکشد.مظروف باید به اندازه ظرف باشد،وگرنه از آن بیرون می زند.
هنرمندان واقعی سینما در ایران و جهان کسانی هستند که علاوه بر توانایی و تسلط در حرفه خود، رفتار، کردار و گفتاری مناسب شان خود و ساحتی که در آن مشغول به فعالیت هستند، دارند.
بازیگری حرفه بسیار سختی است و سخت تر از آن حفظ منش و شان اجتماعی در اوج شهرت است.کسی که ظرفیت پذیرش جایزه،تشویق و دستمزد کلان را ندارد،نباید وارد این حرفه شود،زیرا تبدیل به تازه به دوران رسیده ای بی کلاس خواهد شد.
ستاره های بزرگ سینما در جهان و ایران،علاوه بر توانایی در اجرای نقش،به این خاطر نام شان در ذهن و دل مخاطبان باقی مانده است که شان خود و شئون مملکت خویش را نیز همیشه حفظ کرده و می کنند.
بازیگران تازه به دوران رسیده و بی کلاسی که در جشنواره کن،فاجعه آفریده و آبروی سینمای ایران را بردند،هرگز نام شان در ذهن مردم نیز باقی نخواهد ماند.برای اینکه شان خود و شئون مملکت و ساحت سینمای ایران را حفظ نکردند.
برای خوشایند عده ای دست به رفتارهای زننده و جلف زدند که هیچ انسان آزاده ای نزده و نخواهد زد.کی و کجا دیده اید که بازیگری معروف و باجنبه در مقابل جمع به چنین اقدام شنیعی دست بزند؟!
به نمایش گذاشتن خصوصی ترین لحظه زندگی یک زوج در مقابل چشم جمعیت،آن هم از نوع اجنبی،نشانه روشنفکری نیست،نشان دهنده تاریک فکری محض و انحطاط کامل است.
خودشیرینی در مقابل جماعتی که بیست و چهار ساعته مترصد ضربه زدن به کشور و هنر اصیل ایرانی هستند،چه معنایی دارد؟ جز مضحکه دست این و آن شدن،چه به دست آوردند؟!
در هیچ مملکتی،حتی کشورهای میکروسکوپی بازیگرانش برای خوشایند بیگانگان دست به چنین حرکات شنیعی نزده و نمی زنند.
آدمی چقدر باید کوته فکر باشد و بی ظرفیت که شان خود و زوجه اش را نیز تا این حد پایین بیاورد!
پیش از انقلاب بازیگرانی فعالیت می کردند که به خاطر شرایط سینما در آن دوران،مجبور بودند در اغلب فیلم ها در کاباره ها آواز بخوانند و برقصند،اما هرگز دیده نشد که این رقاصه ها،در زندگی عادی مقابل مردم به کاری زشت و شنیع دست بزنند که توهین به شئون جامعه باشد.
در مقابل این بازیگران تازه به دوران رسیده و بی جنبه،باید در مقابل آن رقاصه ها کرنش کرد و به احترام معرفت و ادبشان کلاه ارادت از سر برداشت.
کاترین دونو ستاره معروف فرانسوی،وقتی در یکی از دوره های همین جشنواره کن،بر گونه زنده یاد عباس کیارستمی بوسه می زند،نشان احترام و ارادت او نسبت به اسطوره سینمای ایران بود،نه هنجارشکنی.
مرحوم عباس کیارستمی،هنرمندی فهیم،روشنفکر واقعی،با کلاس و با ظرفیت بالا بود که هرگز و در هیچ کدام از ده ها جشنواره ای که در آن شرکت داشت،هنجارشکنی نکرد.هم حرمت خویش را نگه داشت و هم مردم مملکت خویش را.
شما حتی گرد و خاک کفش کهنه کیارستمی هم نیستید و نخواهید بود.هرگز به مخیله کوچک راه ندهید که جا پای چنین بزرگی بگذارید.
دنیا به او احترام می گذاشت،زیرا وی هم به دنیا ادای احترام می کرد.
هیچ فرد ناپاکیزه و بی کلاسی،نتوانسته و نمی تواند،حتی از راه دور نگاهی به ساحت پاک هنر بیندازد،چه رسد به آنکه وارد آن شود.
هرچیزی در جهان امکان دارد و شدنی است،غیر از این مورد.
از فردی که حرمت حریم خودش و همسرش را محترم نمی شمارد، نمی توان انتظار داشت حرمت مردم و سینمای ایران را حفظ کند.
در سینمایی که مدیران دولتی و بخش خصوصی اش،توانایی لازم را نداشته و کلاس بالا ندارند،مشخص است افرادی که با عنوان بازیگر در حوزه کاری آنان فعال هستند،چنین فجایعی را بیافرینند و آبروی سینمای جان به سر شده ایران را پیش کس و ناکس ببرند.
این اتفاق پیش چشم مدیران دولتی سینما و بخش خصوصی افتاد که هیچ کدام عکس العمل خاصی از خود نشان ندادند،شاید افتخار هم کرده و دستی هم به افتخار هنجارشکنان زده باشند!
بازیگرانی را بعد از انقلاب ممنوع الفعالیت کردند که هرگز در طول عمر خود،دست به چنین اعمال شنیعی نزده بودند.در زندگی عادی، مانند همه مردم سرشان به کار خود بود.
چرا باید آن بزرگان مودب از فعالیت شان جلوگیری شود،اما تازه به دوران های بی جنبه و بی ادب که از انجام هیچ کار زشتی ابایی ندارند،فعال باشند و میلیاردمیلیارد ثروت این مردم را به جیب گل و گشادشان بریزند؟!
وقتی کسی که ظرفیت ندارد و در منجلاب بی کلاسی مدام دست و پا زده و بر اثر یک اتفاق صاحب شهرت و ثروت می شود،معلوم است که دست به هر ناهنجاری زده و حرمت مردم و جامعه را بشکند.
محمدعلی فردین،ناصر ملک مطیعی،فروزان،پوری بنایی و…کی و کجا مقابل چشم مردم، خصوصی ترین لحظه های زندگی خود با زوج شان را به تماشا گذاشتند؟ آنان مودب بودند و شرم و حیا داشتند.
آبروی سینمای ایران را بردند و عرق شرم بر پیشانی انسانیت نشاندند.
سیدرضا اورنگ
