اخبار هنری: فکر می‌کنم شاید تمایل به یأس امروزه فراگیر شده. شاید در واقع همین، علت اشتیاق و تمایل بارز آدم‌ها به حواس‌پرتی، به لالایی و به فریب خوردن باشد؛ اگر تفکر به شکل اجتناب ناپذیری افسرده کننده است، پس چرا کسی تمایلی به فکر کردن داشته باشد؟ به ویژه با مسائلی مانند بزرگ کردن کودکان، پول درآوردن، مبارزه با خستگی مفرط، اوضاع دشوار و استیصال شخصی. بهتر است تسلیم شوید، از آن چه دارید لذت ببرید، هر چه بادا باد ـــ به هر حال تقصیر شما که نیست [من مسئول نیستم، همان‌گونه که سربازان اردوگاه‌های کار اجباری در محاکمه‌های پس از جنگ جهانی دوم می گفتند]. ولی همهٔ ما مسئول‌ایم؛ به خاطر حرف نزدن، به خاطر فرو غلتیدن در آن انفعال فرساینده، به خاطر این که اجازه می‌دهیم یأس، عقل و شعور را کرخت کند. باید احساس مسئولیت کرد.
