اخبار هنری : «… فروشنده در میانه‌ی دهه‌ی نود به‌نوعی به همان فرمول بازمی‌گردد و شخصیت خود را در میانه‌ی وضعیتِ قیصر و مش‌حسن قرار می‌دهد: از خودویرانیِ نمایشی تا انتقام، آن هم از متجاوزی که ظاهرش از «خبیث»ِ فیلم‌های کلاسیک دورترین فاصله را دارد… دو گرایشی که با گاو و قیصر آغاز شده‌بودند و ظاهرن به دو راه‌حلِ اجتماعیِ متفاوت (خودویرانی و انتقام) برای یک مسئله شباهت داشتند، چهل و هفت سال بعد، به‌نحوی باورنکردنی به‌شکلِ گزارشی از ناتوانیِ هر دو راه‌حل در فروشنده به هم رسیده‌اند: عماد با بهانه، بُنیه و انگیزه‌ی تبدیل‌شدن به قیصرِ زمانِ خود، آن هم در جامعه‌ای که میزان تقاضایش برای قهرمان‌سازی با نحوه‌ی عَرضه‌اش کم‌ترین تناسبی ندارد و بخشِ سنتی‌اش اصرار دارد که انتقام‌جویی هم‌چنان چاره‌ساز است، نشان می‌دهد که قابلیتِ بالقوه‌ی «گاو شدن» چه‌طور در او، دیگران، و ما ــ بینندگانِ فیلم ــ به فعل درمی‌آید، شکل می‌گیرد، گسترده می‌شود و فاجعه می‌آفریند. در دنیای واقعی نه جایی برای قهرمانِ کلاسیک باقی مانده و نه انگیزه و فرصتی برای قهرمانی.»
سعید عقیقی
