اخبار هنری:
نویسنده و آنچه می نویسد همواره مورد احترام و تکریم بوده و خواهد بود،هرچند که در طول تاریخ همیشه عده ای تمامیت خواه با نوشتن و نوشته عناد داشته و دارند و مدام تلاش کرده و می کنند که آنها را از میان برده یا در اختیار خود بگیرند.
عده ای خود و قلم شان را با تطمیع یا تهدید در اختیار گذاشته و از دایره قلم به دستان واقعی خارج شدند،اما گروهی دیگر تا پای جان ایستادگی کرده و تمام سختی ها را به جان خریده و می خرند،ولی هرگز قلم شان را به استخدام کسی در نیاورده و نخواهند آورد.این مردان و زنان آزاده که هم طعم تلخ فقر و نداری را چشیده و هم زخم زبان خورده اند،با وجود تمام شداید،نامرادی ها و نامردی ها،مردانه و زنانه در برابر تمام سختی ها،تطمیع ها،تهدیدها، تمهیدها و…ایستاده و قلم و حرمت آن را حفظ کرده و می کنند.
کسی که در سختی ها قلم در دست نگرفته و ننوشته باشد،قدر قلم و نوشتن را ندانسته و نمی داند!آیا فردی که با درد تورم انگشتان و آرتروز شدید گردن هنگام نوشتن آشنا نباشد می تواند ادعای نویسندگی در شرایط سخت را داشته باشد؟!نوشتن واقعی لذتی داشته و دارد که هر کسی آن را درک نکرده و نخواهد کرد.آنانی که دود چراغ خورده و با نور اندک چراغ موشی و ضعف دید و درد چشم قلم روی کاغذ نشانده و نوشته اند می دانند نوشتن چه لذت و حرمتی دارد.
متاسفانه وزیران ارشاد و مدیرانی که در این عرصه فعال بوده و هستند،هرگز سراغ این صاحب قلمان شریف و کاربلد نرفته و حالی از آنان نپرسیده و نمی پرسند.بیشتر به کسانی بها داده و می دهند که قلم شان را در اختیار آنان گذاشته و می گذارند.
امروز اگر مطبوعات کشور دچار ضعف مفرط شده و تیراژها به شدت پایین آمده و برخی از رسانه ها نیز تعطیل شده اند،تنها به خاطر گرانی کاغذ و کمبود آن نیست،به دلیل از دست دادن مخاطبان است،زیرا در رسانه ها ،دیگر آن نویسنده های کاربلد و همه فن حریف وجود ندارد تا هم با نوشته های شیوا و هم با صداقت شان نظر مخاطبان را به نشریات جلب کنند.
هنر و ادب همیشه مورد توجه مردم بوده و بسیاری از آنان مطالب و اخباری که مربوط به این حوزه بود را پیگیری می کردند. نویسندگان و خبرنگارانی که در این دو عرصه فعال بودند،نسبت به حوزه های دیگر کمتر بودند،چون کارشان ظرافتی داشت که در بخش های دیگر رسانه ها به چشم نمی آمد.
بسیاری از خبرنگاران و نویسندگان عرصه هنر،به خصوص سینما و تئاتر،سال ها عاشقانه قلم زدند و به این دو حوزه ارزش و اعتبار داده و همواره از آنها حمایت کرده اند.از کاستی ها انتقاد و از کارهای خوب نیز دفاع کرده اند تا این هنرها زنده و پویا بمانند.
آن قدر عشق به کار داشتند که نه متوجه گذشت زمان شدند و نه به معیشت و آینده خویش فکر کردند.برخی از صاحبان نشریات نیز به جای آنکه حامی آنان باشند و نگذارند حق شان پایمال شود، حق شان را پایمال کرده و حتی بیمه شان نکردند تا در سن پیری از حقوق بازنشستگی و امکانات پزشکی محروم بمانند!تمام این حق خوری ها زیر چشم وزرای ارشاد و مدیران ذی ربط صورت گرفت.
این ظلم و حق خوری باعث شد عده ای از نویسندگان کاربلد و متعهد دچار مشکلات عدیده شوند و گروهی نیز در بدترین وضعیت به دامن مرگ پناه ببرند.
وزارت ارشاد و معاونت مطبوعاتی آن در دوره های مختلف، یک بار پیگیر این قضیه نشده و حتی سراغی از این پیشکسوتان عرصه رسانه های هنری نگرفته و نمی گیرند که آیا هنوز در قید حیات هستند یا خیر؟چه رسد به آنکه به یاری شان بشتابند!
وزرای ارشاد،معاونان فرهنگی،هنری و روسای سازمان سینمایی این وزارتخانه نیز در دوره های مختلف،حتی برای یک بار هم سراغی از این صاحب قلمان هنرمند و متعهد نگرفتند،کسانی که با قلم خود کمک های شایانی به سینما و تئاتر کردند.
امروز روز قلم است،اما دستان بسیاری از نویسندگان به خاطر گرفتاری،نداری و بیکاری قلم شده و از حرکت افتاده اند!مدیران و مسوولان روز قلم را تبریک می گویند تا خود را موجه و دوستدار قلم نشان دهند،اما حتی در این روز نیز سراغی از پیشکسوتان این عرصه نگرفته و نمی گیرند،زیرا برای شان اصلا مهم نیست،حتی به گرفتاری،نداری و مرگ این افراد با وجدان نیز اهمیتی نداده و نمی دهند!با این اوصاف چگونه باور کنیم روز قلم و تبریک های آن را؟!
سیدرضااورنگ
