اخبار هنری :
درباره عکاسی ــ 1973 ــ ترجمه صالح نجفی
در هرزهنگاری همان قانونی حکمفرما است که در شر. شوک ناشی از عکسهایی که فجایع را ثبت کردهاند با چند بار دیدن آنها فروکش میکند. فیلمهای هرزهنگار هم بعد از چند بار دیدن دیگر آن احساس غافلگیری و حیرتی را که بار اول در ما پدید میآورند ایجاد نمیکنند. حسِ حرمتداشتنی که مایۀ خشم و اندوه ما میشود پایدارتر از حس حرمتداشتنی نیست که حدود و ثغور چیزهای هرزه و غیراخلاقی را ترسیم میکند. و هر دوِ اینها در سالهای اخیر تا بخواهید امتحان شدهاند. سیاهۀ دور و دراز عکسهایی که از سیهروزی و بیعدالتی در سراسر دنیا گرفتهاند در تمام افراد این احساس را پدید آورده است که فاجعه را خوب میشناسند و به این ترتیب هر چیز وحشتناکی به نظر عادی و عادیتر مینماید ــ سیاهۀ عکسها فاجعههای مخوف را چیزهایی آشنا و بعید («هر چه باشد این عکس است، ربطی به من ندارد») و ناگزیر مینمایاند. اولین عکسهای اردوگاههای نازیها که درآمد، این تصویرها هیچ وجه مبتذل و پیشپاافتاده نداشتند. سی سال که گذشت، به نظر میرسید دیگر از این تصویرها بالا آوردهایم: حد اشباع. در این چند دهۀ اخیر، عکاسیِ بهاصطلاح «دغدغهمند» دستکم به همان اندازه که وجدان آدمها را تحریک کرده است نسبت به فاجعههایی که هر روز روی میدهند بیاعتنا ساخته است.
Susan Sontag Shot By Annie Leibovitz In Her Home In 1993.