اخبار هنری: بدبین بودن کار راحتی است. این کار این‌قدر راحت است که ما راهی برای کسب درآمد از آن پیدا کرده‌ایم، و ساختار رسانه‌ای کاملی برای ابراز احساسات منفی خودمان به دیگران داریم. اگر ایمان انسانیت به خودش از بین نرفته بود هیچ مقاله‌ای در این باره منتشر نمی‌شد. A Beautiful Day in the Neighborhood «یک روز خوب در محله» ساخته ماریل هلر (Marielle Heller) کاوش می‌کند چرا مهربانی کردن سخت است. بخشش سخت است. لطف کردن به دیگران سخت است. اگرچه فرد راجرز در مرکز فیلم قرار گرفته، این مثل مستند Won’t You Be My Neighbor فیلمی درباره فرد راجرز نیست. بلکه مخاطب اصلی فیلم آدم‌های بدبینی مثل شخصیت اصلی فیلم هستند. این فیلم با هنرنمایی بازیگرانی عالی مثل تام هنکس (Tom Hanks) و متیو ریس (Matthew Rhys) از طرز دیدگاه راجرز به دنیا برای نمایش درس‌هایش استفاده می‌کند، و در حالی که برای بچه‌ها ساخته شده، تاثیر احساسی زیادی روی بزرگسالان دارد.
لوید ووگل (با بازی ریس) یک خبرنگار مجله تحسین شده است که مهارت زیادی در شغلش دارد. او همچنین به شدت از پدرش جری (با بازی کریس کوپر (Chris Cooper)) متنفر است، که وقتی مادر لوید در بستر مرگ بود او و خواهرش را رها کرد. در همین حین که جری تلاش می‌کند اشتباهات خودش را جبران کند، ویراستار لوید به او ماموریت می‌دهد با فرد راجرز (با بازی هنکس) مصاحبه کند. لوید با بی‌میلی به مصاحبه با این شخصیت محبوب بچه‌ها می‌رود، اما تحت تاثیر مهربانی و دلسوزی راجرز قرار می‌گیرد. اگرچه لوید در وجود راجرز به دنبال تاریکی و ریاکاری است، کم‌کم متوجه می‌شود شاید بتواند چیزی از این مرد نجیب و آرام یاد بگیرد.
A Beautiful Day in the Neighborhood داستان فرد راجرز نیست. این داستان ووگل است (که شخصیتش براساس خبرنگار تام جوناد ساخته شده) و داستان او قرار است درس‌های راجرز را به صورت عملی نشان دهد. هلر تمایلی به زیرسوال بردن راجرز ندارد بلکه می‌خواهد پیام زندگی او را به گوش همگان برساند. اینکه یک عروسک از یک بچه بپرسد: “وقتی عصبانی بشی چکار می‌کنی؟” یک چیز است اما این سوال برای یک بزرگسال که چندین سال از پدرش متنفر بوده چه معنایی دارد؟ اگر ما هم به اندازه آقای راجرز بخشنده و مهربان نباشیم، یعنی در زندگی شکست خورده‌ایم؟ A Beautiful Day in the Neighborhood دلسوزانه به این سوال پاسخ منفی می‌دهد، و معادل کردن راجرز با یک سوپرمن قدیس را اشتباه بزرگی می‌داند.
مفهوم کلنجار رفتن با انسانیت دیگران در نقش‌آفرینی هنکس کاملا مشهود است. این به معنای ناپدید شدن در نقش راجرز نیست، بلکه به معنای درک چالش‌های شخصیت اوست. لوید سوالات تهاجمی و سختی از راجرز می‌پرسد، و در آن لحظات، چشمان هنکس مردی را نشان می‌دهند که به شدت عصبانی است و می‌خواهد عصبانیتش را ابراز کند. هنکس با مهارت و ظرافت، اتفاقاتی که حین تغییر عصبانیت به مهربانی در مغز راجرز در حال رخ دادن است را نشان می‌دهد. او احساسات خودش را پنهان نکرده و آن‌ها را انکار نمی‌کند، بلکه رفتار دلسوزانه از خود نشان می‌دهد و این باعث شده هنرنمایی هنکس این‌قدر الهام‌بخش باشد. هلر و هنکس به جای اینکه نشان دهند فرد راجرز بهترین آدم دنیاست، او را به عنوان انسانی نجیب به تصویر می‌کشند که دلیل تمایز او با دیگران پردازش احساسات به روشی انسانی است.
این درس طی ماجراجویی لوید به صورت عملی به نمایش در می‌آید. ریس نقش مرد همه فن حریفی را بازی می‌کند که بدبینی و خشمی به این شخصیت وارد کرده که کاملا برای ما قابل باور است. پدر لوید به شدت به او ظلم کرده و بخشی از هویتش وابسته به همین خشم است. چه خوب یا بد، پدرش باعث شده لوید به آدمی تبدیل شود که حالا هست، اما به عنوان پدری که حالا خودش بچه دارد، لوید باید تصمیم بگیرد می‌خواهد بدبین باقی بماند یا با پیروی از فلسفه راجرز مسیر جدیدی در زندگی خودش پیش بگیرد.
هلر کارگردانی ساده و مفرحی دارد و از فضای پارک تفریحی Land of Make-Believe برای نمایش نماها به شکلی استفاده می‌کند که گویا اپیزودی از برنامه Mister Rogers’ Neighborhood «محله آقای راجرز» است. این اپیزودی با مخاطب هدف بزرگسال است اما هرگز به نظر نمی‌آید هلر با مخاطبانش مثل بچه‌ها رفتار می‌کند. فقط به خاطر اینکه یک فیلم لحن لطیفی دارد و می‌خواهد پیامی درباره مهربانی و بخشش منتقل کند، دلیل نمی‌شود فیلمی کودکانه باشد. شاید Mister Rogers Neighborhood از یادها فراموش شود اما پیامش همیشه در ذهن بزرگسالان باقی خواهد ماند.
شاید برخی A Beautiful Day in the Neighborhood را به عنوان یک غذای ساده برای روح به حساب آورند – داستانی خوش ساخت که موفق نشده مخاطبانش یا شخصیت آقای راجرز را به چالش بکشد. اما به نظرم ما به داستان‌هایی نیاز داریم که نه تنها نشان می‌دهند چرا مهربانی و بخشش ضروری است، بلکه نشان می‌دهند چرا ابراز این رفتار برای برخی مردم سخت و دشوار است. راجرزی که در اینجا نشان داده شده شبیه پیشوایی برای یک جامعه بی‌دین است، اما کسی است که می‌تواند به جای دین و مذهب از طریق کارهایش به ما آرامش ببخشد. A Beautiful Day in the Neighborhood یک فیلم چالش برانگیز نیست، اما پیامی چالشی منتقل می‌کند: آیا می‌توانید بدبینی خودتان را به مهربانی تبدیل کنید؟ آیا می‌توانید احساسات منفی خودتان را قبل از اینکه روی شما تاثیر بگذارند کنترل کنید؟ همان‌طور که A Beautiful Day in the Neighborhood نشان می‌دهد، هر کسی نمی‌تواند آقای راجرز باشد، حتی خود فرد راجرز.
منبع : آریامووی
