اخبار هنری: حوزه هنری سازمان تبیغات اسلامی در روزگاری نه چندان دور، برنامه خوب و مفیدی داشت به نام «درجرگه عشاق» که در آن شرکت می کردم.استادان بزرگی در عرصه ادب و هنر در این محفل حضور پیدا می کردند، بزرگانی که اکثرشان اکنون در بین ما نیستند.
برخی چون سلمان هراتی در عنفوان جوانی دار فانی را وداع گفتند، برخی در میان سالی مانند سیدحسین حسینی و برخی در کهنسالی،مانند مشفق کاشانی.زنده یاد مهرداد اوستا گل سرسبد این جمع بود.
بسیار آموختم از این معلمان بزرگ و کاربلد.خداوند همه را بیامرزد.
در یکی از محفل های «درجرگه عشاق» زنده یاد استاد محمدرضا شجریان،استاد زنده یاد هابیل علی اف و نوجوانی که بعد فهمیدم همایون شجریان است روی صحنه رفتند.
استاد علی اف کمانچه نوازی کرد،استاد شجریان آوازخوانی و همایون چهارده-پانزده ساله نیز همراه آنان تنبک نواخت.
آن زمان حدس می زدم همایون در کلاس پدر استادش بسیار چیزها آموخته و خواهد آموخت،اما هرگز انتظار نداشتم که در موسیقی و رشته آواز به این پایه برسد.
بی شک از کودکی در محضر پدر استادش آموخت و صد البته از استادان دیگر،اما با اینکه از همان عنفوان جوانی توانایی داشت روی صحنه بیاید و خود را معرفی کند،ولی این کار را نکرد تا زمانی که به پختگی لازم رسید.
وقتی در بوته آموزش و تمرین مدام، آبدیده شد با کسب اجازه پدر روی صحنه رفت و هنر خود را به رخ همگان کشید.از همان آغاز توانایی وی آشکار شد، اما برای رسیدن به اوج زمان بیشتری احتیاج داشت که با صبر و شکیبایی به آنچه می خواست رسید.
در همان ابتدای کار،علاقه مندان به یکدیگر می گفتند پسر استاد شجریان آلبوم موسیقی منتشر کرده یا روی صحنه رفته است،اما همایون با وجودی که زیر سایه پدر زندگی کرد و آموزش دید،ولی دوست نداشت تا آخر عمر زیر سایه نام پدر جا خوش کند و با نام او شناخته شود.
همایون شجریان،به خاطر تسلط به هنر موسیقی و رشته آواز،زودتر از آنچه تصور می شد خود را از زیر سایه نام پدر بیرون کشید و خود صاحب نام شد.
وی سعی کرده و می کند تا اخلاق حرفه ای و انسانی را همزمان در وجود خود پرورش دهد تا خدای نکرده دچار غرور کاذب نشود که تاکنون نشده و انشاءالله نخواهد شد،زیرا پیش از آمدن دوره خودسازی را پشت سر گذاشته و دارای شخصیت هنری شده بود.
هنگام بیماری پدر گرامی اش نیز که از آغاز بیماری تا وفات،چند سالی طول کشید،بسیار خوب اوضاع را مدیریت کرد.
سال هاست که دیگر کسی نمی گوید پسر محمدرضا شجریان کنسرت دارد یا آلبوم منتشر کرده،بلکه همه می گویند کنسرت و آلبوم همایون شجریان.این در زندگی و به خصوص عالم هنر بسیار مهم است،زیرا تا فردی استقلال پیدا نکند نمی تواند راه سخت و ناهموار پیشرفت را طی کند.
همایون شجریان در کوتاه ترین زمان به استقلال هنری رسید.وی ضمن پاسداری از آموزه های موسیقی کهن ایران زمین و پدر استادش، ابتکارات خود را هم به کار گرفت تا همیشه حرفی برای گفتن داشته باشد که تاکنون چنین بوده است.
امروز،همایون نام و یاد پدر را با خود دارد و خواهد داشت،اما کاملا از زیر سایه نام پدر هنرمندش بیرون آمده و خودش صاحب سبک شده و جایگاه خوبی نیز در تاریخ موسیقی ایران پیدا کرده است.
حمید توران پور
