اخبار هنری:
ـــ ترجمه صالح نجفی
ـــ بلا تار معتقد است فیلم‌هایش، خواه فیلم‌های جوانیش خواه فیلم‌های تازه‌ترش، چندان مدیون سینما نیستند. حرفش این نیست که از کارگردان‌های دیگر تأثیر نگرفته است. منظورش این است که طرح‌هایش را از زندگی می‌گیرد نه از فیلم‌های سینمایی. منظورش این است که از زندگی الهام می‌گیرد نه از فیلم‌ها. اگر به پر و پایش بپیچید، اعتراف می‌کند که با فیلم‌های میکلوش یانچو آشنایی دارد: «فیلم‌های او را خیلی دوست داشتم. ولی گمان می‌کنم کاری که او می‌کند زمین تا آسمان با کاری که ما می‌کنیم فرق می‌کند.»
رسم رایجی است که هنرمندان خلاقِ قوی این تصور را رد کنند که از هنرمندان دیگر تأثیر پذیرفته‌اند و خیلی‌ها احساس می‌کنند اگر خود را در معرض کار هنرمندان دیگر قرار دهند نیروی خلاقیت و ابتکارشان به‌تدریج از بین خواهد رفت. با اینهمه، از هیچ هیچ ناید. هر اثر هنری به واسطۀ شبکۀ دامن‌گستری از قرابت و الزام با دیگر آثار هنری پیوند می‌خورد. خیلی وقت‌ها تأثیرپذیری به آنفلوآنزا می‌ماند؛ بی آنکه خبر داشته باشید مبتلا می‌شوید و آنفلوآنزا می‌گیرید، هرقدر هم تلاش کرده باشید جلوش را بگیرید. و بعضی وقت‌ها هنرمندان به سعی خود راهبردهایی می‌یابند که هنرمندانی دیگر پیش از ایشان یا همزمان با ایشان اتفاقی آنها را کشف کرده‌اند.
Satantango, 1994
— Dir. Béla Tarr
Dunkirk, 2017
— Dir. Christopher Nolan
