اخبار هنری : بارها این جمله را شنیده‌ایم. در نقد رفتار اجتماعی و گاهی حرفه‌ای برخی از چهره‌های سرشناس سینمایی و تلویزیونی. فرض بر این بوده که چون فلانی با تاثیر لنز به جایگاه متفاوتی در جامعه رسیده، پس باید دین همیشگی خودش را نسبت به فرآیند سلبریتی شدن ادا کند و صد البته که این توقع، بی‌‌پایان است.
آنچه می‌نویسم هیچ ارتباطی به لزوم حفظ احترام مخاطب و منت‌دار بودن مستمر نسبت به الطاف او ندارد. که خودم در هر مجالی تاکید روشن بر آن داشته‌ام.
بلکه از ساختاری سخن می‌گویم که این تحقیر همیشگی را ابزار کارآمد مدیریت پنداشته و تهی بودن در استدلال و اقناع را به همین ترفند پوشالی پوشانده.
سالانه ده‌ها نفر به جمع عابران مقابل دوربین افزوده می‌شوند و از آن عابران، کمتر از انگشتان دو دست به مصاف دوربین بعدی راه پیدا می‌کنند. حتی اگر انواع تهمت‌های رایج مانند فساد رانتی و اخلاقی را هم با احتمال پنجاه درصد بپذیریم، باز هم می‌توان گفت که سالانه حدود پنج نفر با تکیه بر استعداد، دانش و درخشندگی حرفه‌ای به باشگاه چهره‌های مشهور راه پیدا کرده و در ادامه پس از سال‌ها ممارست، یکی دو نفر به تالار مشاهیر موثر وارد می‌شوند.
حالا فرض کنیم که در یک زمان‌نگاری بیست ساله، مثلا چهل نفر چهره مرجع سینمایی داریم و به همین تعداد هم تلویزیونی.
اینجا همان گره عجیب شکل می‌گیرد. ساختار مدیریتی و حتی گاهی برخی تاثیرگذاران بدنه، آن صدها عابر را که معلوم نبود از کجا آمده بودند و آمدنشان بهر چه بود، رها کرده و به جای آنکه منت پر طمطراق خودش را به ایشان صادر کند که چرا آمدید و قدر ندانستید و یا نتوانستید، بلادرنگ به همان مثلا چهل نفر که اتفاقا قدر دانسته‌اند و توانسته‌اند، نهیب می‌زند که «همین سینما آدمت کرده»
در واقع پیام پنهان این گزاره آن است که یا با من موافق باش و یا تو انسان بی‌ارزشی هستی که حرمت نمی‌فهمی و نمک‌دان می‌شکنی و دشنام الی ابد.
هم‌اکنون سینمای ایران بیش از دو هزار مدعی بازیگری دارد. چند نفرشان شهاب حسینی، پارسا پیروزفر، بهرام رادان یا حتی پرویز پرستویی شده‌اند؟
بیش از پنجاه شبکه تلویزیونی صدا و سیما در اختیار صدها مجری و یا طناز گرامی قرار دارد. و ساعتی هم مثلا در اختیار مدیری یا رامبد.
چرا آنهایی که سرمایه بر باد می‌دهند و علی‌رغم اتلاف وقت و هزینه هیچ بازتاب مثبت و یا حتی مشهود برای همان سینما و یا تلویزیون ندارند مورد نقد یا عتاب قرار نمی‌گیرند اما اگر همین چند نفر سخنی بر خلاف میل‌مان بگویند شایسته بدترین تحقیر و تهمت‌ها هستند و حتما باید بر سرشان کوبید که «همین تلویزیون آدمت کرده»
نکند دوربینی که فیلم شهاب حسینی را ضبط می‌کند لنز زعفرانی دارد و دیگران زردچوبه؟!
یا هزاران ساعت آنتنی که در اختیار صدها مجری دیگر است از پول بیت‌المال نیست و ایرادی ندارد اگر آنها توجهی برنمی‌انگیزند و درخششی ندارند، اما اگر یک ساعت تاک‌شوی مدیری بدرخشد حتما باید به او یادآوری کنیم که «همین تلویزیون آدمت کرده»
کاش انصاف به نقدهایمان بازگردد.
من به در گفتم ولیکن بشنوند
نکته‌ها را مو به مو دیوارها
