اخبار هنری:
مایکل مان بدون شک سلطان ژانر نئونوآر آمریکایی است. تماشای اولین تجربه کارگردانی او با عنوان Thief در سال ۱۹۸۱ برای هر کسی که بخواهد ذره ای ژانر نوآر و نئونوآر را درک کند یک تجربه لازم و ضروری است. فیلم های Manhunter و Heat که کمی از کانون نوآر کلیشه ای دور شدند نشان دادند که مان در به تصویر کشیدن روایت های پیچیده و ارائه داستان های جنایی تو در تو با سبک خاصی که درک داستان را آسان می ساخت، مهارت دارد. مان از مبهم کردن خطوط بین آدم های خوب و آدم های بد و اجتناب کردن از پایان های خوش برای نشان دادن تراژدهای واقعی تر، لذت می برد. همه این عناصر در فیلم Collateral به تصویر کشیده شدند، یک فیلم به ناحق نادیده گرفته شده که از آن پارانویا و اضطراب می بارد.
و برای هر کسی که همیشه می خواسته بداند آیا چیزی شیطانی و ترسناک در زیر آن لبخند ملیح تام کروز و نگاه خیره بیروحش پنهان شده استّ، این فیلم بهترین گزینه بود و تماشای بازی او در نقش شخصیت شرور وینسنت بسیار هیجان انگیز است. مان در این فیلم، در واقع تریلر جنایی خود را به یک فیلم جاده ای تبدیل می کند.
از زمان انتشار فیلم The Maltese Falcon، مخاطبان سینما عاشق ژانر نوآر شدند. فیلم های جنایی بسیار خوش ساختی اینچنینی، یک فضای تاریک زیبا را با تم هایی تاریک تر ترکیب کرده و برخی از تکان دهنده ترین فیلم های تاریخ سینما را تولید کرده اند. این سنت که از دوره کلاسیک سینما در دهه ۱۹۴۰ مشتق شد، در طی سال های پس از آن همواره یک اعتبار و محبوبیت مداوم را حفظ کرده که مرهون ترفندهای خلاقانه برخی از فیلمسازان مدرن بوده و به راه افتادن موجی جدید به نام نئونوآر منتهی شده است. عناصر بسیاری در ژانر نئونوآر وجود دارند که باعث شده اند رده بندی یک فیلم در این ژانر دشوار باشد.
نورپردازی با کنتراست بالا، برداشت های طولانی، فضاهای تاریک و شب گونه، راویان غیرقابل اعتماد، شخصیت های قهرمان منفی نگر، زنان زیبا و خطرناک، و داستان های پیچیده همگی از عناصر فیلم نئونوآر هستند اما در مرکز خود، نئونوآر یک ژانر بی شکل است که به همان اندازه که بر اساس زیبایی شناختی دسته بندی می شود، بر اساس احساس فیلمی که این ویژگی ها را دارد نیز دسته بندی شده است. لازم نیست یک فیلم در مورد کارآگاهی با کلاه نمدی و بارانی بلند در حال راه رفتن در خیابانی بلند در یک شب بارانی باشد تا به آن برچسب فیلم نئونوآر زده شود، تنها لازم است مقداری اضطراب و از خود بیگانگی در کنار مقادیر زیادی جرم و جنایت وجود داشته باشد که بتوان یک فیلم را نئونوآر نامید.
