اخبار هنری : دلم می‌خواهد وقتی فیلمی را می‌بینم تماشاگر یک رویا باشم. مثلا وقتی «هشت و نیم» ِ فلینی یا دیگر فیلم‌های این‌چنینی ــ از جمله «لولیتا»ی کوبریک، «سانست بولوار» ِ وایلدر، «ساعت گرگ و میش» ِ برگمان ــ را می‌بینم گاهی تا یک ماه در رویا فرو می‌روم. چیزی انتزاعی در آن‌ها هست که روانم را ناآرام می‌کند. چیزهایی میانِ خطوط‌‌شان وجود دارد که تنها فیلم می‌تواند با زبان خودش آن‌ها را بیان کند. زبانی که می‌تواند چیزهایی را بگوید که به کلام درنمی‌آیند.
آخرین خبرها
- 1 ماه ago