اخبار هنری:
ستاد پرویز پورحسینی،هنرمند و بازیگری فرهیخته و کاربلد بود.مردی ادیب و مودب که هرگز پا از دایره ادب بیرون ننهاد.
او از نسل بازیگران عصر طلایی تئاتر بود،نسلی که دیگر مانند آنان در تئاتر ایران ظهور نکرد و نخواهد کرد.
استاد پورحسینی در زمان حیات،آن گونه که باید قدر ندید،پس از درگذشت نیز آن طور که شایسته چنین هنرمندی بود تجلیل نشد.
علی رغم نامردمی ها و بی اعتنایی ها،هرگز لب به اعتراض نگشود و در رسانه ها جاروجنجال راه نینداخت. مانند تمام هنرمندان واقعی ،بزرگمردی بود که هرگز از شاهراه انسانیت قدم بیرون ننهاد و وارد حاشیه نشد.
امشب وقتی فیلم بزرگداشت استاد پرویز پورحسینی و استاد چنگیز جلیلوند را در مراسم اختتامیه جشنواره فیلم فجر دیدم،بسیار ناراحت شدم و دلم برای مظلومیت این دو هنرمند عرصه تصویر و صدا،به خصوص پرویز پورحسینی سوخت و قطرات اشکی روی گونه هایم غلتید.
آیا برای بزرگداشت بزرگمردان این سرزمین باید چنین برنامه ای ساخت و به تماشا گذاشت؟ این چه بزرگداشتی است که در آن چنین فیلم حقیری از هنرمندان بزرگ به نمایش گذاشته می شود؟ جشنواره بودجه چند میلیاردی را کجا خرج کرده است که بخش کوچکی از آن را نتوانست به کارگردانی کاربلد و با تجربه اختصاص دهد تا فیلمی شایسته این بزرگان بسازد؟! کوچک ترین ابتکاری در این فیلم های بزرگداشت نبود و تقلیدی خام دستانه بود از یک فیلم مستند درباره زنده یاد پرویز یاحقی که در آنجا نیز از پیام های ضبط شده روی تلفن این هنرمند استفاده کرده بود.
می دانم روح بزرگ این دو هنرمند،ناراحت نشده و نمی شوند،اما وجدان رسانه ای به ما اجازه نداد که در باره این اتفاق ناشایست سکوت کرده و قلم را در نیام نگه داریم .
سیدرضا اورنگ
