اخبار هنری : بهرام بیضایی نام بزرگی است در عرصه هنر ایران، چه او و آثارش را دوست داشته باشیم و چه نداشته باشیم. چه دوستدار بیضایی باشیم و چه نباشیم باید اقرار کنیم و سپاسگزار باشیم که وی تحقیقی جامع در اسطوره ایران و تاریخ هنر آن داشته و عرضه کرده است.
هنرمندان واقعی نیز مانند دیگر آحاد جامعه عقاید خود را دارند، آدمیان را باید همان گونه که هستند پذیرفت و با آنان کنار آمد. هنرمندان اصیل می دانند که باید به عقیده اکثر مردم کشورشان احترام بگذارند که می گذارند. آنانی که چنین نمی کنند و در برابر مردم و عقایدشان می ایستند، بویی از هنر نبرده و نخواهند برد. بهرام بیضایی و امثال او همواره به مردم احترام گذاشته اند. فیلمنامه «روز واقعه» ادای دین و احترام به مردم ایران بزرگ و اعتقادات شان است.
هنرمند واقعی همواره برای مردم هنرنمایی می کند، زیرا می داند اگر آنان نباشند، نه هنری خواهد بود و نه نامی از هنرمند باقی می ماند.
برای بیضایی و دیگرانی که چون او فکر می کنند باید احترام قائل شد، زیرا نه تنها قدمی بر علیه مردم و اعتقادات شان بر نداشته و نخواهند برداشت،بلکه آیینه ای بوده و هستند برای نمایش اعتقادات دینی و ملی آنان.
مخالفان عمده بهرام بیضایی دو گروه هستند، اول کسانی که با شخصیت بیضایی و آثارش بی دلیل و با دلیل مخالفند و گروه دوم دشمنان دوست نمایی که سنگ بهرام بیضایی را برای رسیدن به منافع خود به سینه می زنند، اما نه خودش را باور دارند و نه آثارش را. گروه اقلیت انگشت شماری نیزهستند که ا ز ته دل به او و آثارش عشق می ورزند.
بیضایی هر سه گروه را می شناسد و دوست و دشمنش را از هم تشخیص داده و می دهد. مخالفان سرسخت اش را می شناسد و با آنان کنار آمده و می آید، زیرامخالفت شان آشکار است. گروه سوم، آنانی هستند که عشق و انگیزه لازم را به او می دهند تا به کارش ادامه دهد. گروهی که بیشترین آسیب و آزار را به بیضایی رسانده و می رسانند، همان دشمنان دوست نما هستند، کسانی که در ظاهر مرید او هستند و در باطن دشمن قسم خورده اش. این عده که تعدادشان به مراتب بیشتر از مخالفان سرسخت بیضایی است، فقط به منافع خود فکر می کنند و موقعیت شان.
این گروه بیضایی را سد راه خود می دانند و باور دارند تا زمانی که بیضایی و امثال او در ایران فعال باشند، آنان مجال فعالیت پیدا نکرده و به چشم نخواهند آمد، بی هنرانی هستند که وقتی میدان از هنرمندان خالی باشد مجال عرض اندام پیدا می کنند. این عده کثیر مدام در حال توطئه بوده و هستند تا بیضایی و همانند او، دیگر هنرنمایی نکنند.
دشمنان دوست نما بودند که عرصه را بر بیضایی تنگ کردند تا در کهنسالی مجبور شود جلای وطن کند. بیضایی بیش از ۳۰ سال با شرایط سخت ساخت،اما ترک وطن نکرد، هم با دشواری و مصیبت فیلم ساخت، هم نمایش روی صحنه برد، هم تحقیق کرد، هم نوشت و هم تدریس کرد. اگر از عرصه تدریس نیز دور شد به خاطر دسیسه همین دشمنان دوست نما بود، زیرا می خواستند جای او را در مراکز آموزشی بگیرند که گرفتند.
خدا می داند دشمنان دوست نما چه خنجرهایی بر پشت بیضایی فرود آورده و خواهند آورد و چه زخم های کاری بر جان او زده اند و خواهند زد.
بهرام بیضایی اگر عرصه را تنگ می دید و غیر قابل تحمل، همان ابتدا از آغوش مادر وطن جدا می شد، اما نرفت و با شرایط سخت، ساخت. دلش برای ایران و مردم آن تپیده و می تپد.جسمش در کشوری بیگانه است، اما دلش همچنان اینجاست.
برای اینکه فضای کار برای بهرام بیضایی فراهم شود و او گام به خاک وطن بگذارد، باید ابتدا دشمنان دوست نما را رسوا و حاشیه نشین کرد. اگر چنین شود، بیشتر مشکلات حل خواهد شد. سپس مدیران هنری و سینمایی با احترام کامل با وی برخورد کرده و شرایط لازم را برای فعالیت این استاد فراهم کنند.
مخالفان بیضایی، هر چقدر سرسختی به خرج دهند باید تابع قانون جمهوری اسلامی باشند، قانون جمهوری اسلامی نیز منعی برای فعالیت های بهرام بیضایی قرار نداده است. این هنرمند کار کشته نیز می داند باید در چارچوب قانون عمل کند که می کند، اگر غیر از این بود مانند برخی، فیلم زیرزمینی تولید می کرد و پنهان از چشم مسوولان به جشنواره های بیگانه می فرستاد تا جایزه ای بگیرد و نامش بر سر زبان ها بیفتد،اما استاد بیضایی هرگز چنین کاری نکرده و نمی کند.او می خواهد در شرایط قانونی آثار هنری تولید کرده و فیلم بسازد.
بنابراین وظیفه مدیران هنری و سینمایی وزارت ارشاد است تمهیدات لازم را فراهم کنند تا بهرام بیضایی ترک مملکت بیگانه گفته و در کشور خویش که آن را عزیز تر از جان خویش می انگارد سکنا کرده و هنرنمایی کند.
هنر کشور به امثال او احتیاج دارد تا نسل آینده را آموزش داده و آنان را پرورش دهد تا پرچم هنر ایران زمین را در دست بگیرند.
سیدرضا اورنگ
