اخبار هنری : بیشتر فیلم‌های دهه ۶۰ ژان-لوک گدار با مشکل سانسور مواجه شدند. اما گدار پس از توقیف فیلم «راهبه» (۱۹۶۶) ساخته ژاک ریوت، نامه‌ای تند و تیز به آندره مالرو (وزیر فرهنگ فرانسه) می‌نویسد و در آن سانسور را «گشتاپوی روح» می‌نامد. مالرو که روزگاری علیه اشغال فرانسه توسط نازی‌ها می‌جنگید آن روز سردسته سانسورچی‌ها بود. بخش کوتاهی از این نامه را در زیر می‌خوانید:
ــ همانطور که بعضی‌ها یهودی‌اند یا سیاه‌پوست، من هم فیلم‌سازم و به‌عنوان یک فیلم‌ساز دیگر تحمل این را نداشتم که هر بار خدمت برسم و از شما تقاضا کنم که به دوستان‌تان، رژه فره‌ی و ژرژ پمپیدو، سفارش کنید تا بر فیلمی که سانسور، این گشتاپوی فکر و قریحه، حکمِ مرگ‌اش را صادر کرده است رحم آورند… چه کور بودم من! نامه دُنی دیدرو را که باعث به بند کشیده شدن‌اش در باستیل شد نباید از یاد ببرم. خوشبختانه این‌بار که حاضر نشدید مرا بپذیرید و جواب تلفن‌ام را هم ندادید، چشم‌ام باز شد. وقتی فیلم‌ام را («زنی شوهردار») از ساطور سانسور آقای پِی‌رِفیت نجات دادید، چیزی از درایت و جسارت از جانب شما در ذهن داشتم، ولی بعد، یعنی حالا، معنای واقعی‌اش برای‌ام روشن شد، و حالا می‌بینم که جناب‌عالی، همراه رقت قلب لابد، به ممنوعیت اثری تن می‌دهید که به‌طور مشخص معنای دقیق دو مقوله جدایی‌ناپذیرِ بلندنظری و پایداری را در آن یافته بودید. باری، حالا می‌فهمم که آن‌همه، در واقع چیزی جز مرغ‌دلی نبوده است. لطفا دیگر از اسپانیا و بوداپست و آشویتس بیش از این سخن نگویید…
