اخبار هنری : مثل روز روشن است که هنر نمی‌تواند چیزی به کسی بیاموزد، زیرا آدمیزاد در طیّ چهارهزار سال هیچ چیز از هنر نیاموخته است. اگر قادر بودیم به تجربه‌ی هنر توجه کنیم و اجازه دهیم مطابق با آرمان‌هایی که هنر به قالب بیان می‌ریزد تغییر کنیم، مدت‌ها پیش می‌باید فرشته شده باشیم. یگانه قابلیت هنر این است که، از راه ضربه‌ی روحی (=شوکه کردن) و تخلیه‌ی هیجانی (=کاتارسیس)، جان آدمی را پذیرای خوبی کند. این تصور که به انسان‌ها می‌توان خوب بودن را درس داد براستی مسخره است، مثل اینکه توقع داشته باشیم آدم ها با سرمشق گرفتن از الگوی «مثبتِ» تاتیانا لارینای پوشکین یاد بگیرند همسرانی وفادار باشند. هنر فقط می‌تواند برای تجربه‌های روانیِ انسان خوراکی — ضرب ای — یا فرصتی فراهم سازد.
تاتیانا (تانیا) لارین از شخصیت‌های رمان مشهور یِوگِنی آنِگین، اثر الکساندر پوشکین، است. تاتیانا دخترِ زمین داری شهرستانی است، دختر جوانی سرشار از حسرت و آرزو، آرام و عزلت نشین که مدام سر در جیب مراقبت دارد. قلبی پاک و شخصیتی بی‌شیله پیله دارد. خواننده‌ی پروپاقرصِ رمان‌های عشقیِ فرانسوی است و غرقه در عوالم آن قصه‌ها. یِوگِنی آنِگین رمانِ منظومی است که در تاریخ ادبیات روسیه اثری کلاسیک به شمار می‌آید. شخصیت اصلی رمان الگوی شماری از قهرمان‌های داستان‌های روسی بوده، شخصیت‌های موسوم به آدم‌های زیادی یا سربار جامعه. رمان منظوم پوشکین به شکل پاورقی در فاصله‌ی 1825 و 1832 منتشر شد و اولین نسخه‌ی کامل تکجلدیش در 1833 به بازار کتاب رسید.
ترجمه صالح نجفی
