جیمز استفِن

اخبار هنری:

ــ سینمای سرگئی پاراجانف ــ ترجمه صالح نجفی

ــ انگشت‌شمارند فیلمسازانی که توانسته باشند تصویری چنان یکتا بیافرینند که براستی مانندش را هرگز پیشتر ندیده باشید. از این لحاظ، فیلم‌های پاراجانف در عین دست‌ودل بازی حالتی کمابیش بی‌پروا دارند. درختی می‌بینیم که بر سر مردی می‌افتد که آن را قطع کرده است ــ این تصویر را از زاویه‌دیدِ درخت می‌بینیم. آدمی می‌بینیم در جامۀ افراد دوجنسیتی که چلیک شرابی را روی سینۀ شاعری محتضر خالی می‌کند. همسران حرمسرای سلطانی در دنیای افسانه‌های پریان با تفنگ‌های خودکار اسباب‌بازی‌شان به هوا شلیک می‌کنند. تابلوهایی با ترکیب‌بندی‌های وسواسی یادآور نقاشی‌های مینیاتور قرون وسطی جناس‌های بصریِ مستهجنی را پنهان می‌کنند که بونوئل اگر می‌دید به آنها رشک می‌بُرد. غرق حیرت می‌شویم از نظارۀ آیین‌های هوش‌ربای هنرهای نازک‌آرای محلی و خاورزمینی ساخته و پرداختۀ خیال که احتمال حضور لاماها و شترمرغ‌ها در آن کمتر از امکان برخورد با شتر نیست، اما درعین‌حال مویه‌های مردمانی را می‌شنویم که قرن‌ها قربانی جورِ حکام مستبدی بوده‌اند که یکی پس از دیگری بر اریکۀ قدرت نشسته‌اند.