اخبار هنری :
راستش ما در جهانی واقعی زندگی نمیکنیم. در جهانی زندگی میکنیم که بی سر و صدا قبول کردهایم اسمش را بگذاریم «واقعی». این جهان محدود میشود به چیزهایی که میبینیم و میشنویم. پس معلوم میشود هر یک از ما واقعیت درونی خودش را میسازد.
شاید میان تصویری از واقعیت که شما و من داریم شباهتهایی باشد اما بعید است بتوانیم تصور کنیم که مثلاً یک سرخپوست یا یک بومیِ ساحل عاج جهان را چگونه میبیند. یک وضعیت اسفبار دیگر هم هست که میان همۀ ما مشترک است ـــ گریزپا بودن زمان. هیچ لحظۀ نو مثل لحظهای که گذشته نیست. مفهوم «حال حاضر» وجود خارجی ندارد؛ خوب، وجود دارد ولی بیش از حد مشروط است: مفهوم مطلقی از حال حاضر نداریم. دربارۀ گذشته و آینده هم نداریم، با آنکه دستکم دربارۀ این دو مطمئناً مجموعهای از خاطرهها یا تصورها داریم.
ذات سوررئالیستیِ فیلمهای من از همین مسئله نشئت میگیرد: فهم تدریجیِ زندگی هرروزه از منشور ادراک ذهنیِ درونی.