نقد فیلم سیاه‌ چال‌ ها و اژدهایان افتخار در میان دزدان | غافلگیری بزرگ؟

اخبار هنری: فیلم Dungeons & Dragons: Honour Among Thieves به شکل چراغ خاموش یکی از بهترین اقتباس‌ها از روی بازی‌های ویدیویی را ارائه می‌کند.

این روزها بازار ساخت فیلم و سریال از روی بازی‌های ویدیویی بسیار داغ است و طی این مدت آثار موفقی هم براساس آن تولید و منتشر شده است. اخیرا شاهد آتش بازی انیمیشن ماریو در گیشه هستیم که حالا تبدیل به پر فروش‌ترین اقتباس سینمایی ویدیوگیم تاریخ سینما شده است، اما در این بین فیلم دیگری با اقتباس از روی بازی‌‌های ویدیویی تولید شده که در ابتدا به‌نظر می‌رسد سازندگان خیلی امیدی به آن ندارند و به همین دلیل تصمیم گرفتند تا آن را در زیر سایه انیمیشن Mario اکران کنند تا کمتر دیده شود.

فیلم Dungeons & Dragons: Honour Among Thieves اقتباسی از مجموعه بازی دانج‌ها و اژدهایان است که در اصل یک بازی رومیزی است که سپس بازی‌های ویدیویی آن تولید و عرضه شده است. از نمایش‌های فیلم هم می‌توانستیم این مورد را پیش‌بینی کنیم که باید منتظر یک فیلم سرگرم کننده باشیم، اما در هر حال زمانی‌که از چنین اقتباس‌هایی صحبت می‌کنیم، باید سطح انتظارات خود را متعادل کنیم.

فیلم سیاه‌چال‌ها و اژدهایان: افتخار در میان دزدان داستان سر راست و مشخصی دارد و بعد از ارائه یک کلیت کوتاه و کلی از چیزی که قرار است طی ۱۲۰ دقیقه آینده تماشا کنیم، شاهد شروع داستانی تقریبا بدون افت هستیم. نکته اصلی که درواقع از همان ابتدا فیلم از خودش نشان می‌دهد این است که جاناتان گلداستاین و جان فرانسیس دالی، کارگردانان و نویسندگان فیلم به‌خوبی می‌دانند که در فیلم به‌دنبال چه چیزی هستند و چه مسیری را می‌خواهند دنبال کنند.

فیلم به‌طور کلی نمی‌خواهد داستان خیلی تاثیر گذاری را ارائه کند و در عوض مانند فیلم‌های سونیک در تلاش است تا یک فیلم سرگرم کننده و سراسر اکشن با صحنه‌های کمدی را ارائه کند. اما برخلاف فیلم‌های سونیک و بسیاری از اقتباس‌های ویدیوگیمی، فیلم Dungeons & Dragons: Honour Among Thieves تا حد زیادی حس و حال یک بازی ویدیویی را به بیننده منتقل می‌کند. به‌صورت کلی کار بسیار سختی است که تجربه یک بازی را در یک فیلم و سریال ارائه کرد.

بدین ترتیب فیلمسازان صرفا تلاش می‌کنند تا با قرار دادن ارجاعاتی به آثار مختلف به بیننده القا کنند که این فیلم یا سریال درواقع اقتباسی از یک بازی ویدیویی است که بعضا حتی به کلیت فیلم هم ضربه می‌زند. اما در اینجا ما عملا روندی را شاهد هستیم که در آن کاملا می‌توانیم این حس و حال را داشته باشیم که واقعا در حال دنبال کردن روند فیلمی هستیم که تا حد امکان به یک بازی ویدیویی شباهت دارد. این کار باعث می‌شود تا فیلم با اینکه خیلی کار متفاوتی نباشد، اما بتواند با تغییراتی کوچیک یک تجربه جالب توجه را رقم بزند.

فیلم با اینکه زمان نسبتا زیادی را برای ارائه یک پیش زمینه و کلیت داستانی اختصاص می‌دهد، اما این زمان به‌درستی اختصاص داده شده است تا بیننده ضمن اینکه در طول روند داستان گیج نشود، بتواند با شخصیت‌ها بیشتر ارتباط برقرار کند و هر زمانی‌که لازم باشد، شاهد فلش‌بک به گذشته باشیم. اما نکته قابل‌توجه شکل صحیح استفاده صحنه‌های کمدی درکنار اکشن است. صحنه‌های کمدی و شوخی‌ها بخش جدایی ناپذیری از اتفاقات فیلم هستند و تقریبا این موضوع در هیچ جای فیلم قرار نیست متوقف شود.

اما برخلاف انتظار در طول فیلم احساس زیاده‌روی نمی‌کنیم و هر زمانی‌که لازم باشد، این شوخی یا صحنه کمدی قطع می‌شود یا حتی شاهد صحنه جدی و احساسی هستیم. شوخی‌ها اکثرا کیفیت خوب و بالایی دارند و این شوخی‌ها درواقع براساس و ظرفیت هر شخصیت طراحی و ارائه شده‌اند. حتی می‌توان گفت که انتخاب بازیگران در نحوه خلق و اجرای این شوخی‌ها و صحنه‌ها تاثیر زیادی داشته‌اند و به‌طور مثال ظاهرا نویسندگان در ابتدا کریس پاین را انتخاب کرده‌اند و در ادامه به نویسندگی دیالوگ‌ها و شوخی‌های این فیلم شخصیت فیلم پرداخته‌اند.

کلیت شوخی‌ها در فیلم بامزه هستند و به‌خصوص در صحنه قبرستان سربازان یک میدان نبرد شاهد یکی از خلاقانه‌ترین و جذاب‌ترین بخش‌های فیلم هستیم که به جرات می‌توان گفت بهترین بخش کمدی فیلم به این بخش اختصاص دارد. اما درکنار آن صحنه‌های اکشن فیلم با اینکه عمق زیادی ندارند، اما درنهایت در خدمت سرگرم کننده بودن فیلم هستند. به‌صورت کلی نباید از چنین فیلمی انتظار اکشنی مثل جان ویک داشته باشیم، اما سازندگان توانسته‌اند با ارائه شخصیت‌های متفاوت و با توانایی‌ها و قدرت‌های متمایز، صحنه‌های اکشن قابل قبولی را ارائه دهند.

فیلم Dungeons & Dragons: Honour Among Thieves البته حاوی ارجاعاتی مثل اژدها غول پیکر اواسط فیلم به دنیای بازی نیز است که از آن بهترین استفاده را برده است و همچنین غافلگیری‌های جالبی هم در طول داستان شاهد هستیم که هم به کمدی فیلم کمک کرده است و هم از آن می‌توان به‌عنوان یک استراحت بامزه از آن یاد کرد. اما مورد دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد این است که اعضای گروه فیلم به شکلی هستند که هرگز احساس نمی‌کنیم شخصیت X یا Y اضافه هستند یا می‌شد شخصیت دیگری را جایگزین آن‌ها کرد.

اگرچه هر شخصیت بسته به توانایی و قدرت خود در این گروه حضور دارند، اما به شکل مناسب و صحیح از آن‌ها در طول روند داستان استفاده شده است. درکنار بازی درخشان کریس پاین، سایر بازیگران هم عملکرد درخشانی دارند و درواقع هر بازیگر به شکل مناسبی برای شخصیتی که بازی کرده‌اند، انتخاب شده‌اند. اگرچه در طول فیلم ممکن است احساس کنیم برخی از شخصیت‌ها مثل شخصیت سوفیا لیلیس ممکن است کم کم شخصیت محوری‌تری تبدیل شوند و عملا مابقی شخصیت‌ها را زیر سایه خود ببرد، اما فیلم هر زمانی‌که لازم باشد شخصیتی را که فکر می‌کنیم بدون استفاده است به رستگاری می‌رساند.

البته اینجا نکته منفی مهمی هم در فیلم دیده می‌شود و آن هم شخصیت یا شخصیت‌های منفی فیلم است. اگرچه حضور هیو گرانت در فیلم جذاب است، اما انگیزه‌های شخصیت آن تا حدی ناامید کننده و سطحی کار شده است و تنها بازی خوب گرانت باعث می‌شود تا کاملا از اون قطع امید نکنیم. البته شخصیت رهبر فرقه شیطانی هم باز هم آنطور که انتظارش را داریم موفق عمل نکرده است تا شخصیت‌های منفی فیلم به بخشی از نکات منفی فیلم تبدیل شوند.

از دیگر نکات منفی فیلم می‌توان به جلوه‌های ویژه آن اشاره کرد. جلوه‌های ویژه فیلم در مجموع قابل قبول به‌نظر می‌رسند، اما در بخشی از فیلم به‌راحتی می‌توان کیفیت پایین آن را مشاهده کرد که بیشتر یادآور فیلم‌های دو دهه گذشته است. متاسفانه این روزها جلوه‌های ویژه بی‌کیفیت زیادی را مشاهده می‌کنیم و کیفیت کلی آن در این فیلم هم بد نیست، اما صحنه‌های آزار دهنده خود را هم دارد که باعث می‌شود بیننده به‌راحتی آن را تشخیص دهد.

فیلم Dungeons & Dragons: Honour Among Thieves با قدم گذاشتن در مسیری فیلمی مثل سونیک اما در مقیاس به مراتب بهتر، یک اقتباس جذاب از روی بازی‌های ویدیویی را ارائه می‌کند که با داشتن بازیگرانی مناسب، داستانی قابل قبول، شوخی و کمدی‌های با کیفیت و همچین ارائه یک فیلم کاملا سرگرم کننده، می‌تواند به‌راحت لقب یکی از غافلگیری‌های بزرگ سال ۲۰۲۳ را دریافت کند.

مسیح کریمی