کلر دنی

اخبار هنری :

زندگی خیلی طبیعی جریان ندارد. ما در دنیای واقعی آرزو و اشتیاق داریم بدون اینکه بدانیم آن‌ها محقق می‌شوند یا نه. من هرگز سعی نکردم کارگردان مسایل واقعی باشم، فقط سعی کردم شخصیت‌هایی مانند خودم را به تصویر بکشم، شخصیت‌هایی که انتظار چیزهایی از دنیا دارند اما مطمئن نیستند می‌توانند آن‌ها را به دست بیاورند یا نه.

اغلب به من می‌گویند که زیاد روی بدن تمرکز می‌کنی. این حس به من دست می‌دهد که مردم به من به عنوان پزشکی قانونی نگاه می‌کنند. اما وقتی کسی زنده است، بدنش روی چهره و صدایش هم هست. من هرگز قسمت خاصی از بدن را فیلمبرداری نمی‌کنم. علاقه‌ای به بدن ندارم، به حضور و وجود یک فرد علاقه‌مند هستم.

فکر نمی‌کنم هیچ انسانی در قالب یک قاتل بالفطره وارد این دنیا شود، فکر نمی‌کنم ما به دنیا می‌آییم که آدم بکشیم. هر وقت فیلمی ساختم که در آن قتل یا خودکشی وجود داشت، می‌خواستم به این شخصیت‌ها شانسی برای وجود داشتن جدا از این مسئله بدهم. اینکه توسط همان یک چیز تعریف نشوند. (فیلم نمی‌توانم بخوابم)

در زمان فیلمبرداری در جنوب غرب آمریکا زمینه‌هایی از سینما را دیدم که هرگز از زمان شروع تماشا کردن فیلم٬ ندیده بودم. فهمیدم آن‌ها به سینما و فیلم وندرس (در دهه هشتاد، دنی به عنوان دستیار کارگردان برای فیلمسازانی مانند جیم جارموش و ویم وندرس کار کرد) تعلق دارند اما به من تعلق ندارند. تعجب کردم که هیچ اثری بر من نگذاشتند. متوجه شدم آن‌ چیزهایی بر من اثر می‌گذارند که در شمال کامرون بودند. بنابراین بعد از فیلمبرداری آن پروژه به کامرون برگشتم و فیلمنامه «شکلات» را نوشتم.

بی‌ثباتی تجربه زندگی را فیلم می‌کنم.

— Claire Denis (Born On This Day In 1946) Thomas Laisne, 2013