میشائل هانکه

اخبار هنری:

ــ هانکه به روایت هانکه ــ میشل سیوتا، فیلیپ رویه ــ ترجمه محمدرضا شیخی

ــ من هنوز هم به این فیلم افتخار می‌کنم. همانطور که خودم آرزویش را داشتم، حسابی تحریک کننده از آب درآمد، چون بعضی از مردم را در حد جنون عصبی کرد! ولی واقعیت این است که این تماشاگران باید از دست خودشان عصبانی می‌شدند. همیشه فکر کرده‌ام این آدم‌های عصبانی که فیلم را کامل دیده‌اند، لیاقت‌شان همین بوده، چون کسی مجبورشان نکرده بوده در سالن بمانند. هدفم این بود که به تماشاگران نشان بدهم واقعا خشونت چیست و چطور آن‌ها ممکن است با شکنجه‌گران همدست شوند، در عین حال که مدام به آنها یادآوری می‌شود که آن‌چه می‌بینند چیزی جز یک فیلم نیست. آن‌هایی که بعد از تماشای کامل فیلم آبروریزی به راه انداختند، باعث خنده‌ام می‌شوند. بعد از اینکه اولین سیلی زده می‌شود، این‌ها شاهد موجی از اقدامات فزایندهٔ خشونت‌بار هستند، بدون اینکه از جای‌شان جنب بخورند، در حالی‌که هر آن می‌توانستند از جای‌شان بلند شوند و بروند. اما همچنان چسبیده به صندلی‌هاشان نشستند، چون به رغم تمام چیزهای ناخوشایندی که آن‌ها را مجبور به تحمل کردن‌شان کرده‌ام، سینما آن‌چنان قدرت فریبنده‌ای دارد که کاری کرده که آن‌ها خودشان بخواهند سر جای‌شان بنشینند و بینند آخرش چه می‌شود. در اینجا من هم با هیچکاک هم‌عقیده‌ام که درباره‌ی «روانی» می‌گوید: «می‌دانم مردم کِی و چطور واکنش نشان خواهند داد!» بازی‌های خنده‌دار به خوبی ــ و به شکل نگاهی انتقادی و افشاگرانه ــ نشان می‌دهد چطور ممکن است قربانی یک ترفند فریبنده بشویم. هدف من همین بود و فکر می‌کنم به آن دست یافته‌ام.

Funny Games, 1997
Funny Games, 2007
— Directed by Michael Haneke