اخبار هنری: قصد نداشتم دیگر درباره سینمای تقریبا مرده ایران بنویسم،بر همین قصد هم بودم،زیرا سنگ بر نیم مرده زدن همان قدر بی اثر است که بر مرده!
به سه دلیل مهم دوباره دست به قلم شده و می خواهم درباره سینمای رو به اضمحلال ایران کاغذها را سیاه کنم و اذهان را روشن.
1-درخواست برخی از دوستان که بر من تکلیف نهادند که قلم را بر زمین ننهم و دوباره روشنگری کنم،هرچند که میخ آهنین فرو نرود در سنگ!
2-به خاطر شایعه پراکنان هرزه گو که شایعه کرده اند با منتصبان جدید سازمان سینمایی بسته ام تا به نفع آنان قلم را بر زمین بگذارم.
هرگز با کسی نبسته و نخواهم بست.من با همه دوست هستم،اما این دلیل نمی شود که از ناراستی،ناهنجاری،خیانت در امانت و کارنابلدی دوستان و هرکس دیگری ننویسم.همچنان که پیش از این نوشته ام، باز خواهم نوشت.
حمایت من از ادغام جشنواره فیلم فجر،ربطی به منصوبان جدید سازمان سینمایی ندارد،بلکه قدمت مخالفت من بر می گردد به همان روزی که منتصبان اسبق این سازمان،تیغ نادانی و دشمنی را بر کمر جشنواره معظم فیلم فجر نهاده و آن را به دو نیم کردند تا از بین برود و جشنواره ای را که در ذهن مغشوش خود داشتند،برپا کنند.
برخلاف برخی که اکنون بنابر مصلحتی از ادغام جشنواره فیلم فجر حمایت می کنند و بفرموده درباره آن می نویسند،بنده بیش از پنج سال با آن مخالفت کرده و آن را در نوشته ها و برنامه های تلویزیونی و رادیویی فریاد زده ام.در کلاس های درس نیز از آن گفته ام.
بنابراین،هرکسی و سازمانی با هر دیدگاهی ادغام جشنواره را در دستور کار قرار می داد با آن موافقت می کردم.
3-همان طور که پیش بینی کرده بودم،منتصبان جدید سازمان سینمایی، مانند سلف اسبق و سابق خویش، همچنان بر طبل تهی نظام ارباب رعیتی کوبیده و همان رویه سابق را ادامه می دهند.هرکس آمده فقط دستی به ظاهر قضیه کشیده و شعاری چند داده بعد همه چیز فراموش شده.این رفرم ها تنها افراد ناآگاه را گول می زند،نه استخوان خرد کرده های عرصه سینما و رسانه را.
دوباره مسندنشینی دوستان و اقربا مانند اسبق و سابق حاکم شده و پست ها بین آنان تقسیم شده و می شود.مانند همیشه افراد مستقل که دلسوز سینما هستند از دایره بیرون نهاده شده اند.زیرا از نظر آنان افراد مستقل و دلسوز مخل کارشان هستند و نباید آنان را به بازی گرفت، چون اگر به بازی گرفته شوند،مسند نشینان نمی توانند به دلخواه در عرصه سینما تاخت و تاز کنند و هرچه اراده کردند انجام دهند.
مسوولان امروز سازمان سینمایی،مانند منصوبان اسبق و سابق، همچنان با منتقدان درست اندیش و پاک ذهن و باسواد دشمنی کرده و از آنان دوری می کنند.مدیری که کارش درست باشد و کاردان،هرگز از منتقدان نترسیده و نخواهد ترسید.
امروز نیز مانند گذشته،دوباره منتقدان خودخواسته ای را دور خویش جمع کرده اند تا آلت دست شان باشند و هرچیزی که اراده کردند را بگویند تا آنان بنویسند و انتشار دهند.
ترس از منتقدان دلسوز و مستقل،در بین مدیران موروثی است و از مدیری به مدیر دیگر به ارث می رسد!تا این تفکر بر ذهن مدیران حاکم باشد،امید اصلاح امور سینما،رسانه و هنر ایران امری محال بوده و خواهد بود.
هرگز از تهمت یاوه گویان بی هنر نترسیده و نخواهم ترسید.از ترس آنان دوباره دست به قلم نمی برم،بلکه استقلال،وجدان و روح آزادگی مرا وادار به نوشتن کرده و خواهند کرد.
سیدرضا اورنگ
